Τα κάτω τρίγωνα μου ψελίζουν ψίθυρους.
Απάνω τους καλπάζω και σβήνω τους τριγμούς.
Όσα για πάντα γύρεψα μια πλάνη
κι εκείνος που τα γύρεψε,
αγέρας πλανιστός
π'ούτε ποτέ του έζησε
ούτε και θα πεθάνει.
Αφ κι αφού κι αφος κι αφετέρου
Για τράβα τώρα πέστο αυτό
σ'όλα όσα ζουν.
Και δες τα λόγια να γίνονται άμμος
και τα παλάτια όλα του νου, στάχτη
Και η αθωότητα που καταλάμπει
όλη την πλάση,
όλη να χύνεται παράδοξα
στα μάτια ενός παιδιού,
σ'ένα σκυλί
σ'ένα ζητιάνο
σ'ένα γλυκό μουνάκι.
Για τράβα τώρα πέστο αυτό,
κι ο Πάνας κι όλοι οι θεοί
ίσως σου δείξουν
ίσως κι όχι
πως στην περατάρικη ζωή ''σου''
την ''περατάρικη'' ζωή
τη ζωή,ΖΩΗ,
ΖΩΗ τιμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου