Σούσι ρόμποτ 1.) Γυναίκα

 Τι να κάνω; Να ξεσκίσω την καρδιά μου;

Και να αφήσω το αχνό της φάντασμα 

σα μέδουσα 

που σπαρταρά κι αφρίζει

στα αγνά σου πόδια;

Να σου δωρίσω τον πόθο που γεννά

η μυρωδιά του παλμού σου

να το ζήσεις μέσα απο εμένα;

Να δεις πως είναι.

Δεν είμαστε Γυναίκες.

Δεν είμαστε Άνδρες.

Δεν είμαστε πλανήτες

Δεν είμαστε άστρα.

Ηλεκτρικά γεννιόμαστε

ηλεκτρικά σβήνουμε.

Ποιοί;

Εσύ κι εγώ;

Καστανό μαλλί,

γαλάζια κίνηση,

κάτω απ'το δέρμα σου μέλι.

Πάνω απ'το δέρμα μου παγοκρύσταλλοι.

Καθώς στο κρύο σκότος το απροσμέτρητο

και στη βουβή απέραντη σιωπή

ο Ήλιος κεντάει

με πύρινες ακίδες.

Καχ το αυγό και σπάει

λαφ και χύνεται και σπάει πάλι

μ'έναν παφλασμό.

Ο απόηχός του ακόμα και τώρα περιδινίζεται.

Ακόμα και τώρα-αν σωπάσεις-

θα δεις οτι είσαι αυτός,

θα με δεις.