Σούσι ρόμποτ 3.) Καυσαλής

 Είδα τον Καυσαλή να ανεβαίνει.

Απο τη ρεματιά,

δεν ήρθε απ'το δρόμο.

"Οι δρόμοι είναι για βρωμόπουστες''

για κίβδηλους.

Ποτέ απ'το δρόμο.

Μου το'πε και κρατούσε τσεκούρι.

Και χάραξε στο μέτωπό του

για να πονεσω τον πόνο του

μα να μη φορτωθώ το τραύμα του

αυτό:

Ένα αιμάτινο λουλούδι

που το κατάπινε μια αλεπού.

Μα την αλεπού την κηνυγούσε ένας σταυραετός.

Και τον σταυραετό ο Χάρος.

Και τον Χάρο εγώ.

Κι εμένα Αυτό.

Δεν υπάρχουν πια άνθρωποι σαν κι αυτόν.

Κοιτάζω.

Ψάχνω.

Άγρυπνα.

Αδυσώπητα.

Σκληρά.

Άτεγκτα.

Ασυγχώρητα.

Μια φορά τον βλέπεις τον Καυσαλή

και δεν ξεχνάς.

Κι αν δεν τον δεις,

δε θυμάσαι.

Κι εσύ μου λες για ορτανσίες;

Εντάξει, ωραίες είναι.