Εφτά φορές του ζήτησε
την όγδοη τσ'απάντησε:
Μη με ρωτάς κιολορωτάς
με δάκρυα στα μάτια σου
Μάνα μου είναι ο ουρανός
πατέρας μου ο χρόνος
και αδερφός μου ο άνεμος
Όσο τα στάσιμα νερά
ζητούν να γίνουνε βροχή
βροχή δε γίνουνται.
Χτυπά η καμπάνα
κι οι πιστοί
μπαίνουν στην εκκλησιά.
Κι άλλο μετά δεν έχει.
Βγαίνει ο γήλιος
και οι αητοί
βουτούν να πάρουνε νερό.
Κι άλλο μετά δεν έχει.
Αν δε διψάς γιατί να πιεις;
αν δεν πεινάς γιατί να φας;
Αν θες να πας, κοίτα να πας.
Κορδόνια οι δρόμοι μπλέκονται
και γίνονται κουβάρια,
πνιχτή αλήθεια μιας στιγμής,
γίνεται ψέμα μιας ζωής
Απόηχος τα λόγια κι οι καμπάνες
δεμένες κρεμασμένες
πα στο λαιμό του αητού.
Τα μάτια ανοίγει,
το στόμα κλείνει,
το φως του ήλιου μετρά το νέο ρυθμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου