Τα μόρια χορεύουν
τα άτομα
τα κύτταρα δομούνται
σε μια συζυγή αρμονία
που αν κάνεις να κοιτάξεις καλύτερα
ξαφνιάζεσαι.
Πόσος κενός χώρος
κι όμως
κι όμως!
Πόσο γεμάτος.
Σαν όλο αυτό το φάσμα
να φτιάχτηκε για σένα
σα να φτιάχτηκε απο εσένα
σα να μην έγινε κιόλας και κάτι.
Αυτή η πληροφορία
ο Νους που διαμοιράζει
η ουσία που διαμοιράζεται
χωρίς ποτέ να έχει μοιραστεί.
Πάντα περισσεύει κάτι
με έναν παράδοξο τρόπο
μα και
κάθε τι ορίζεται καθ'ολοκληρίαν.
Τέλοσπάντων,
καταλαβαίνω οτι δε βγάζω νόημα.
Απ'ότι φαίνεται,
και πλήρως ανορθόδοξα,
επέστρεψα!
Ας έχει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου