Καμμία έμπνευση.
Λασπερή πέτρα κάτω απο μολυβένιο ουρανό.
Τα πρόσωπα αποστρέφονται στο πέρασμα μου.
Όλα με διώχνουν.
Κάποτε ο πάγος της ματιάς μου ρίζωσε
ο φόβος μου δάγκωσε τα σπλάχνα
ενας νεκρός στην παρέλαση των σκιών.
Όλα με διώχνουν σα λεπρό.
Όσο πιο αληθής, τόσο πιο απόκληρος
Όσο πιο γυμνός, τόσο πιο μόνος.
Τόσο μόνος.
Λασπερή πέτρα κάτω απο μολυβένιο ουρανό.
Τα πρόσωπα αποστρέφονται στο πέρασμα μου.
Όλα με διώχνουν.
Κάποτε ο πάγος της ματιάς μου ρίζωσε
ο φόβος μου δάγκωσε τα σπλάχνα
ενας νεκρός στην παρέλαση των σκιών.
Όλα με διώχνουν σα λεπρό.
Όσο πιο αληθής, τόσο πιο απόκληρος
Όσο πιο γυμνός, τόσο πιο μόνος.
Τόσο μόνος.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήAlbenaκι
ΑπάντησηΔιαγραφήτι να λέμε τώρα...
Κι εγώ ευχαριστώ..