Κουρασμένος
απ’το κυνήγι του εαυτού μου
υπάρχουν ώρες
που δε βρίσκεται γωνιά
για να σταθώ
πουθενά
πουθενά απολύτως
και μένω να κοιτώ
το εξάπλωμα του κενού
ήσυχα να παφλάζει στις παντόφλες μου
στα κορίτσια που περνάνε με τα μουνάκια τους
στους ρόγχους των αυτοκινήτων
στα ηλίθια μούτρα όσων μου ζήτησαν να αλλάξω
πίσω απο τους βολβούς των ματιών μου
κάτω απο το βρακί του θεού
ακόμα κι εκεί
που τα θέλω όλα γεμάτα με νόημα
στην ολόφωτη πορεία μου
ολόγιομο κι αφόρητο
αβάσταχτο
κενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου