Ό,τι εχάθη

Το σώμα της γέρνει στην άβυσσο
ακροβατεί στο χείλος του καταρράκτη
με κοιτά με το θλιμμένο χαμόγελο εκείνου που ξέρει
΄΄ό,τι εχάθη ποτέ πια..
ποτέ πια ό,τι εχάθη δεν...’’

Δε μιλώ.
το στόμα μου το έφραξαν οι βάτοι.

ο,τι κι αν είπαμε ποτέ
αχρείαστο
χυδαίο
αποτρόπαιο

δέξου το ρόδο της θλίψης ,βουβέ άγγελε.
εσύ που δέν κατάλαβες ,ανθισμένο σύννεφο
κατάλαβες τα πάντα.