Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Mirror,Mirror...

Ναι καλά...
Όταν σε είδα πρώτη φορά κουβαλούσες ολόκληρο τον ουρανό
με τους πλανήτες,τους Ήλιους και τα διαστημικά σκουπίδια του στην αριστερή σου κωλότσεπη,ήσουν μια έκρηξη ελπίδας ένας κυκεώνας ευκαιρίας,ένα χαοτικό πείραμα υπόσχεσης,έρωτα και γνώσης...Ή έτσι νόμιζες...Ή έτσι νόμισα πως νόμιζες...Ή τέλοσπάντων η κατάσταση ήταν ηλιθιωδώς ανώριμη και όλοι τελικά το είχαμε πάρει πολύ πιο λάθος απ'όσο θα επέτρεπε μια πιο νηφάλια προσέγγιση.Τώρα,τι σου λέω θα μου πείς...
Λέω...
για τα όνειρα που γίναν εφιάλτες,τις νύκτες που γίναν μακρόσυρτες,αυτά που γδέρνουν το κεφάλι σου,τη γελοιότητα σου και για να ξεμπερδεύουμε λέω αυτά με τα οποία θέλω να στολίσω την ζεστή και υγρή βραδιά που βιώνω,δεν έχω κανένα πρόβλημα με εσέ,την ώρα μου περναω βρίζοντας,χλευάζοντας και χαζολογώντας
με την ανίερα
και απελπιστικά
ασφυκτική
μικρή
τοσοδούλικη
τοσοδινολινούλικη
σκατί φυλακή σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου