Πατέρας/σύζυγος/προστάτης/εραστής και προμηθεύς

Η αγάπη είναι ενας ήσυχος
αγνός βωμός
και λάμπει σιωπηλά
σα λευκό λουλούδι.

Πονάει το δάκρυ
μα γελά
καθώς σταλάζει.

Όλα για τη δική σου ευτυχία.
Όλα.
Όλα για τη δική σου ευτυχία.

Ζεστά ζεστά γλυκά φιλιά.

Μ'αγγίζει μόνο ό,τι με λατρεύει.
Κι αυτό το δέρμα,
τα χείλη αυτά
αυτά τα μάτια
τα δάχτυλα τα χέρια
αγγίζουν μόνο ο,τι λατρεύουν.

Ειδάλλως γίνομαι κύκλος μαγικός
είδωλο στον καθρέφτη
ηχώ του δάσους
ξύλινη μάσκα θεάτρου
κι όλα τα παραπάνω το ένα μέσα στο άλλο.

Γιατί,
ποιος βγαίνει να ψωνίσει διαμάντια στις εκπτώσεις;
Μόνο οι φτηνιάρηδες.
Ουστ.

αγαπάει και το δείχνει, στελνει και μηνυματα

αν η ζωή σου
ήταν ένα πλάσμα,
ένα γατί,,
ένας σκυλάκος,
το παιδάκι σου,
η κοπέλα
ή ο άντρας που αγαπάς,
αν τελικά συνειδητοποιούσες
πως παρά τις όσες ταλαιπωρίες
εσύ την αγαπάς,
δε θα ήταν καλύτερο
να της το δείχνεις;
Γενικά,
αν αγαπάς κάτι
δεν είναι καλύτερα να του το δείχνεις;
Να δίνεις αγάπη σε όσα αγαπάς;
Να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό σε αυτά;
Να προσφέρεις μόνο τον καλύτερο εαυτό σου
χωρίς καν να το σκεφτείς
τις καλύτερες δυνατές τροφές
τα καλύτερα δυνατά αισθήματα
την καλύτερη δυνατή γνώση και πληροφόρηση
τα πιο όμορφα και αληθινά δώρα
γεμάτα απο απλή
και αγνή αγάπη και ομορφιά;
Αλλιώς
τί νόημα έχει να αγαπάς
αμα δεν το δείχνεις;

κουκ

Προσοχή στα σημάδια

που ανακύπτουν στη ζωή σου

ξανα και ξανά.

Είναι δείκτες αυτογνωσίας

μόνο αν τα πολεμήσεις κατα πρόσωπο,

όχι αν κρυφτείς 

όχι αν κάνεις εκπτώσεις

όχι αν πεις εντάξει μωρέ 

είναι καλή κοπέλα και μ'αγαπάει,

όχι αν πεις εντάξει δεν είναι αυτό που θέλω

αλλά δόξα τω θεώ,

πάλι καλά να λες,

έχουμε κρίση.

Δε δοξάζεις κανέναν

με το να μην εξελίσσεσαι

με το να νερώνεις το κρασί σου

κι αν θες την αποψή μου

σήκω τώρα απο όπου κάθεσαι,

γέμισε μια γαμημένη κούπα με κρασί

αν δεν έχεις πήγαινε και πάρε

και κατέβασε το το γαμημένο ανέρωτο

ανέρωτο

σκέτο

για να θυμηθείς

πως είναι να χτίζεις στιγμές 

που σε οδηγούν

στην αλήθεια.

Φεγγαράκι μου λαμπρό.

Εγώ πονάω,
εγώ διψάω
εγώ κλαίω
και γελάω
ξέχωρα
μακριά,
αλλού απο κεί,
μακριά
και ξέχωρά σου
αλλού,
σε άλλη χώρα
και πλανήτη
σεμνά
και σιωπηλά
-όσο γίνεται δηλαδή για τέτοιος σαματάς που'μαι-
κουνάω τα κρύσταλλα
με τα διάφορα χρώματα
κι ούτε που σταματάω να κουνιέμαι
για να μην πονάω
να μη διψάω
να μην τ'αφήνω να ανεβεί,
μα όμως δεν είμαι έτσι.
Θα σωπάσω
θα τ'αφήσω
και θα ρθει
να με πονά
να με διψά
πιστή βουβή μου συντροφιά
και "Σκάσε!"
θα του λέω
καθώς η νύχτα θα περνά
με τον ξανθό
αγνό
δαίμονα
της παρουσίας σου.

Συνταγές μαγειρικής. (Για να γεμίζεις χαρά και τέρψη απρόσκοπτη, ήτοι να προχωράς)

Για να ξέρεις που βρίσκεσαι,
σταμάτα.
Δες αυτά που είπες
και τι απ'αυτά έκανες.

Μετά, πάρε μια δυο ανάσες
και κάνε κάτι που θέλεις πολύ αυτή τη στιγμή.
Πάρε αγκαλιά το γάτο σου και ξαπλώστε
παρήγγειλε πίτσες
κλείσε εισητήρια για μπαχάμες
δες μια ταινία,
διάβασε μπροστά απ'τη σόμπα
ή όλα τα παραπάνω.

Ξεκούρασε
κανάκεψε
και γέμισε χαρά
και όσα έχει ανάγκη το κορμί σου
την ψυχή σου και όλα.

Για κάνα δεκάλεπτο
ή για κάνα τρίωρο
για μέρες
ή για χρόνια
δεν έχει σημασία,
κάντο για όσο χρειάζεται.

Όταν θα είσαι γεμάτος
και ξεκούραστος
γύρνα πίσω στο ερώτημα και δες
τα πως και τα γιατί,
τί ήταν πολύ δύσκολο για σένα
και δε μπόρεσες να κάνεις;
Τι φαινόταν τόσο εύκολο που το υποτίμησες;
Τι σου διέφυγε μα τώρα το γνωρίζεις;
Στάθηκαν τα συνασθήματα,
οι παγιωμένες σκέψεις
οι συνήθειες
εμπόδιο;
Η τεμπελιά;
Η λύπη;
Έχεις προπονήθει αρκετά ωστέ να συνέρχεσαι;
Έχεις καθαρίσει αρκετά τις λεωφόρους
προς τη θρεπτικη ενέργεια της τέρψης;
Έχεις ανακαλύψει καινούργιες;
Ποια απ'όσα είπες τα ήθελες στα αλήθεια
ποια τα είπες έτσι στα κουτουρού;
Πρέπει να τα κάνεις όλα ούτως ή άλλως;
Πρέπει τουλάχιστον να προσπαθήσεις;
Απέτυχες;
Ή απλά η συνταγή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα;
Ο καλλιτέχνης επιλέγει ζωή
κι επι τούτου τα σουτζουκάκια θα πάρουν όσο χρειαστεί
και μην του ζαλίζετε τον έρωτα;

Μετά
αφου απαντήσεις σε μερικά ή και σε όλα τα παραπάνω
ή και σε άλλα δικά σου ερωτήματα που θα ανακύψουν,
θυμίσου ξανά την τέρψη, τη φυσική αυτή ξεκούραση
με την οποία ήρθες αυτόβουλα (διότι είσαι ήδη δημιουργός) σε επαφή,
ευχαρίστησε
τη σόμπα,
το γάτο,
το ίντερνετ,
ό,τι στάθηκε φίλος και θεραπευτής σου, εσύ ξέρεις.

Μετά,
με ανανεωμένη ενέργεια
κάνε τις απαραίτητες διορθώσεις
και συνέχισε την πορεία σου.

Όσα δε γίναν μια ζωή
γίνονται εν μια νυκτί
αλλά η ομορφιά βρίσκεται
σε αυτά που τόλμησες
σε αυτά που αγάπησες αρκετά
ωστέ να μην τα παρατήσεις στην τύχη τους
στην άγρια απ'έξω ορμή
και στην αβάσταχτη μέσα τρυφεράδα του έρωτα.
Κι έχει κι άλλο.

Π.
(κατά το Πίπης)

timing και μαλακίες

Αν είσαι χέστης,
σου φταίει το timing.
Να μην είσαι χέστης.

Διαλέγεις.
Και καθώς διαλέγεις
ξεδιαλέγουν και γύρω σου οι θόρυβοι
και λάμπει καθαρό
το πετράδι της επιλογής σου.

Έτσι ας πούμε έχεις
μια ζωή
με ένα αίσθημα
σε έναν κόσμο
όπως
και όσο
του επέτρεψες.

Το λέμε timing
αλλά στ'αλήθεια είναι
ένα μέτρο της καρδιάς,
της καύλας,
της ψυχής μας.
Αν πονάς απο έρωτα,
αν καίγεσαι απ'ανάγκη,
όλα συγχρονίζονται,
κι όλα ρολόι πάνε.

Πιάσε λοιπόν το γαμημένο το ταμπούρλο
και βάρα το γαμημενο το ρυθμό,
άνοιξε την πόρτα
κι ανοίξου
στο πιο ιλιγγιώδες
και όμορφο ταξίδι,
το μόνο που αξίζει,
το μόνο για το οποίο είσαι εδώ:
αυτό που ψιθυρίζει
και βρυχάται
η καρδιά σου.

ποτε δεν ήσουν
ούτε είσαι
ούτε και θα σαι μόνος.
άφηνε τα να κυλούν
και κρατα την αγάπη
την αλήθεια
και την αρχοντιά.
Κάτι ακούει
και κατι νιώθει
έξω απ'το χρονο
και το χώρο.

Μικρές καθημερινές ασκήσεις ελευθερίας στο πάναγνο ξέφωτο της συνείδησης.

Προβλέψιμος σε όλα του,

τον καφέ του με δύο φουσκάλες,

δίχως άσσο στο μανίκι,

δίχως άστρο στο γιακά,

μόνο μπάρμπα στην Κορώνη

απο τις 9 ως τις 5

μα και 5 με 9

σκλάβος της σκλαβιάς του.

Δες τονα,

μην τον λυπάσαι,

μην τον κρίνεις,

μην κάνεις.

Μην κάνεις με το μυαλό σου

στο κορμί σου διάφορα,

κοίτα σαν πούμα

σαν αδιάφορος βάτραχος

σα να σουν βράχος στην ακτή

και να ταν ενας γλάρος 

που ξεκουράζεται στην επιφάνεια της θάλασσας.

Δες τονα

για να λυθείς

Χρυσκιά

Στις όχθες
της λιοστόλιστης
ηλιόλουστης ψυχής
σιμά σε ποταμό χρυσό
κι απα σε πέτρα ασήμινη,
κάθεται.

Χορδές
χορδές
ιριδισμοί
χέουν
και διαχέονται
πεπλα απ'ουράνια πρίσματα
κι ουράνια τόξα πάλλονται
καθώς τα μάτια ορθάνοιχτα
γέρνουν
κι απο τα βλέφαρα
παγόνια
άτια
πίθηκοι
γορίλες
φίδια
και ασβοί
κουκουναριές
κι ασφόδελοι
και βάτα
και αγκάθια
πνοές βαριές χωμάτινες
κι άστρων εκρήξεις παφλασμοί
του πρώτου κόσμου
πρότερου
κατακλυσμού
οι σπαραγμοί
τα ουράνια φωτα
και οι στα
οι στάλες απ'τα αίματα
όλον των προ
προγονικών
φωνών
κι αμάχων
και αχών
και οι ευχές
τα τάλαντα
οι πόθοι
τ'ασυγχώρετα
μια σάυρα
και δυό λύκαινα
και τρία ύλη άλαλη
βουβός του βύθους μύκητας
πιο πέρα
και πιο μέσα
πιο πίσω
κι αξεδιάλυτα
κι όταν τα μάτια κλείνει
πάλι όλα γίνονται ρυθμός
και πάλι τόξα ουράνια
και πέπλα ιριδίζοντα
και ήσυχη
ηλιοστόλιστη
του ήλιου κόρη σιωπηρή
σοφή
κι αθώα
και γυμνή
ψυχή κι απα στις όχθες της
πάνω σε πέτρα ασήμινη,
κάθεται.

Ασε το καλό να βγεί

Άσε το καλό να βγεί
και κρατά το στα χέρια σου
και δωστο
σα φλογατο περιστερι

Ασε το καλό να βγεί
και να χυθεί
σα μέλι απ'το βαρέλι
σα μαγικός ζωμός
σαν ολόχρυσος χείμμαρος
πηχτός
βαθύς
σοφός

Το καλό
το άξιο
αυτό που ξέρεις πως μπορείς.

Έτσι σπάει ενα pattern:Γαμώντας του τα πάτερα

Να ευλογείς τις στιγμές
που το παράθυρο
το τρίτο σου μάτι το ενδότερο
ανοίγει
την ώρα ακριβώς
που σου συμβαίνει το ξεγέλασμα
και βλέπεις την πλάνη
την παραμύθα
το κολπάκι.
Να ευλογείς
και να ζητάς
να θυμάσαι
να ξυπνάς

ομ μα

Δειχνει προς το θειο
και κρυβει το θειο.

Μέλι τα καρπούζια μέλιιιι!

Συγχωρώ όλο το παρελθόν μου

κι ευλογώ την ύπαρξη

που έχτισα ενα τέτοιο παρελθόν

πανέμορφο

σα φωτεινό πρωινό στην κουζίνα

και σκοτεινή νύχτα

κάτω απ'τις κουβέρτες

άδολο στο δόλο του

παιδιαρώδες

έντονο

και γεμάτο ενέργεια

σαν κρύσταλλο

σα μάτι σκύλου

με το ένα εκατομμύριο εναλλαγές

στους ένα εκατομμύριο κόσμους

που άλλαξε και ξανάλλαξε

και μ'άλλαξε και με ξανάλλαξε

σα μάνα στοργική που αλλάζει το παιδί της

σαν Ιάπωνας τεχνίτης σπαθιών

που καθαρίζει το καυτό ατσάλι

χτυπώντας

και ξαναχτυπώντας το

ώσπου να λάμψει 

στην απαράμιλλη τέχνη

στη δροσοσταλίδα

που εκρήγνυται

σε εκθαμβωτικό ουράνιο τόξο.

Και τρεις ερώτησούλες ποίημα:

Ό,τι βλέπεις 

να ναι αλήθεια

δίχως παρελθόν;

Είναι ο χρόνος μια συνήθεια

όταν είσαι απών;

Τι θα προτιμούσες τάχα;

Να σου χάριζαν;

Η να κατακτούσες όσα

στην ψυχή σου χρόνια τόσα;;  

Πάντσο ντε Σάντσο ντε λα γκιτάρρα

Κορυφώνεται η ηδονή
κι ύστερα περνάει
και μένει πίσω μια ύπαρξη ηλεκτρισμένη
και μια υπόσχεση
μία συμφωνία
δίνεις μια υπόσχεση
κάνεις μια συμφωνία
πάνω στην ανάμνηση
μιας ηδονής
ενός κύματος
που κάποτε καβάλησες
και θέλεις πάλι
θέλεις κι άλλο
θες να νιώσεις καθαρός
κι απών
ηλεκτρισμένος πάλι
στις όχθες παρατημένος
μιας ηδονής που πέρασε
σαν κοίτη ποταμού
ξεραμένου
μες στο κατακαλόκαιρο
στη Σπάρτη
και το τραβολογάς σαν κουρελάκι
και οι τζίτζικες σεμνοί
και τα σπουργίτια αρχοντικά
κι ο Ήλιος Ήλιος..

Δροσερή φωτιά, ωραία νιότη

Δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς
απο κάτι που δεν έχει ουσία.
Αν δεν έχει ουσία
κι ας το κανες μια ζωή
κι ας είσαι 67 τώρα,
μη φοβάσαι.
Όπως δεν είχε ουσία χτές
δε θα χει ποτέ.

Τωρα, να μου πεις,
σιγά το νέο,
το πρόβλημα δεν είναι
να αντιλήφθείς το ανούσιο,
το πρόβλημα είναι
πως συγχωρείς τον εαυτό σου
για τα λάθη του
και πως ανοίγεσαι στο αιώνια δροσερό;

Δεν είναι δηλαδή ο φόβος το πρόβλημα,
η λύπη είναι.

Είμαστε γεννήματα μιας φύσης
δισεκατομμυρίων ετών,
και αυτήν
την τεράστια ποσότητα
πληροφορίας
φαινομένων
συγκρούσεων
πρέπει να την εκφράσουμε
σε μία ανθρώπινη ζωή.

Όταν έχεις μια τάση,
κάτι που σε εκφράζει,
δεν εκφράζει εσένα τον Χ.
Μια ιδέα
ένα βίωμα
όταν είναι,
εσύ δεν είσαι.

Το να "κυνηγάς το ονειρό σου"
είναι το ανούσιο.
Το να βιώνεις την τάση,
να'σαι το ποτάμι ,
είναι το ουσιαστικό.
Διότι το μεν είναι λέξεις,
το δε σάρκα κι ενέργεια.
Το μεν σημαίνει
να γίνω αυτό ή εκείνο,
είναι σταθερά.
Το δε αλλάζει διαρκώς
και συμβαίνει πάντα απ'την αρχή
είναι μαγική πράξη
είναι φύση.

Η λύπη λοιπόν, υπάρχει
όχι γιατί δεν έκανες αυτό που έπρεπε
ή έκανες αυτό που δεν έπρεπε.

Η λύπη υπάρχει
γιατί είσαι
αντί να γίνεσαι.

Τονάλ ξου-ξου!

Και δώστου οι ψαγμένες μουσικές
τα διαβάσματα
οι επειρίες
και οι στίχοι ποιητών!
Αισθητική!
Αισθητική να δουν τα μάτια σου!
Και μιλάμε σοβαρές μουσικές,
τζαζ
και τέτοια.

Γιατί βέβαια,
κάπως πρέπει να ξεχωρίσεις
απο τους άλλους.

Γιατί βαθειά μέσα σου
το ξέρεις
πως δεν είναι κατάσταση αυτή.

Είναι όμως της φύσης μας γνώρισμα,
κανείς δε θέλει να ξυπνήσει
για να πα να κατουρήσει.
Που να τρέχεις μες στη νύχτα;

Γι'αυτό και το μυαλό μας
μας γεμίζει όνειρα,
ε,
κι εκεί τουλάχιστον.
κατουράμε
κουβάδες
και κουβάδες
ξανά και ξανά
απ'όνειρο σε όνειρο.
αλλά τίποτα.

Διότι
ενώ αυτό που γεννάει τα όνειρα
είναι σαφώς μια ανάγκη,
αυτή η ανάγκη
πηγάζει απο αλλού,
και αλλού θα ικανοποιηθεί.

Όχι στο όνειρο φίλε.

Η ερώτηση είναι πως ξυπνάς;
Πως αφήνεις τα ζεστά σκεπάσματα
της βολικής μιζέριας;
πως ανοίγεις τα μάτια;

Εκεί κατοικεί η αισθητική.

Τέλοσπάντων,
εκεί κατοικεί
η αισθητική που διακατέχει
εκείνον
που θέλει όντως να το κάνει.

Αν θελήσεις όντως να το κάνεις
ένα πέπλο θα αποτραβηχτεί
και θα δεις την ομορφιά.

Να μου πεις,
ποιος θέλει
και ποιος θα δει;
Η ομορφιά τον εαυτό της.

A simple reminder

Γίνεται να λες.
Γίνεται και θα το κάνω.
Και να το κάνεις.

4 στιχάκια.Κάντα τατού.

Μην καταδέχεσαι να ζεις
μια φθηνή απομίμηση της ζωής σου.
Αντί ν'αμφισβητείς τι είσαι,
πήγαινε.

Κόχυλα υγρά

Σ'ακολουθώ παντού
σε μέρη ξένα
και τρομακτικές
καυτές ερήμους
φτωχός
και άπλυτος
και πλούσιος βασιλιάς
στ'ομορφο αίμα σου
τ'όμορφο σου πρόσωπο
το όμορφο
όμορφο
όμορφο σου σώμα
κι ο άνεμος φυσάει δυνατά
και μου λες να μην ξεχάσω
και σα σίδερα πυρά η φωνή σου
χαραγμένη στην ψυχή μου
μου γελά
γελά
και λέει
κι όλο στάζει
λίκι λίκι
κι ούτε για μισή στιγμή
να μη σε αποχωριστώ
και οι λέξεις δε φελούν
για να εκφράσω αυτο που νιώθω
που εισαι εσύ ο οδηγός
η Κυρά που όλα τ'αξίζει
όλα τα ευλογεί
κι όλα τα γεννά.

Φάσμα στον καθρέφτη

Απληστα
απληστα
αχόρταγα κι αθώα
δώσε
και πάρε και κλεψε
και κλάψε
γελα και βρωμισου
τσουλα
και σταματα
απληστα
αυθάδικα
αγαπα γλυκα
πικρά
ζεστα
με πόνο
σα μέλι
που στάζει αργά κι αβάσταχτα
στο κρύσταλλο της ψυχής σου
άνοιξε τα μάτια στη ράχη
τις ώμοπλάτες
το κούτελο
τα δάχτυλα
άνοιξε
άνοιξε
άνοιξε κι άλλο
κι άλλο
κι ανατρίχιασε
ριγησε
με ρογχο
και με γδουπο
το πλασμα
που υποφέρει
αγαπάει
λαχταρα
κι ανησυχεί
σα δόρυ στον πολεμο
που βουτά στη φρέσκια σάρκα
σαν το μουλιασμένο
δίχτυ του ουρανού
που φορτωμένο στάζει
και σ'αγγίζει
σε σβήνει
και λιγοθυμας
χωρίς μυαλό
χωρίς ψυχή
αψυχος
ανύπαρκτος
θεικος
σα φίδι που το γδαραν
και σαν το λεπι δράκου
σαν ήλιος απυρπολητος
και λαίλαπα φερολβια.
Άνοιξε τα δόντια
τα φρύδια
τα μαλλιά
τους αρμούς του λάρυγγά σου
και ρούφα το
ρούφα το άπληστα
άγρια
μανικά
και πεινασμένα
με λύσσα
και μαύρη κακία
σα λύκαινα που της πειράξαν τα μικρά της
να σαι μια ύπαρξη ηλεκτρισμένη
που τα λουλούδια αγαπούν

Παλιοβρώμα

Ξεφορτώσου
τη βρώμα
του παλιού.
Αν άξιζε
το πολύτιμο,
ολοκόκκινο
ρουμπίνι
του χρόνου σου,
θα τανε
πάντοτε καινούργιο.

διάδημα

Κλώτσησε την πορτοκαλόφλουδα
και γέλασε
Χά!
Πόσοι κύκλοι
πόσοι αιώνες
είχαν περάσει
απο πάνω του
κι όμως
ούτε ένας αυτή την ώρα
ολοκαίνουργιος
με τη λάμψη ενός Ήλιου
να τον στεφανώνει
τα γατιά τρίβονταν στα πόδια του
οι σκύλοι χώναν τη μουσούδα τους
στ'αχαμνά του
σαν ασημένια αστραπή
σα να κατέβηκε απ'τάστρα
σα να κατέβηκε για λίγο απο τ'άστρα

Γεννηθήτω

Ας κλάψουμε για τη Μάρθα
που στα 36 της ακόμα είναι μόνη και παρθένα
για τον Κώστα,που  ο μπαμπάς του τον παράτησε όταν γεννήθηκε,
για  τη Λέλα που πέρασε ένα χρόνο στο νοσοκομείο,
για τον Πέτρο που έχασε τον πατέρα του όταν ήταν 22,
ας πέσουμε στην αυτολύπηση,
τη συμπόνια
κι ας αρχίσουμε να ξεφυσάμε και να ασκοφυσάμε.

Γάμησε την αυτολύπηση.

Η συμπόνια σου σημαίνει
την επαφή σου με την Καρδιά του Κόσμου.
Μεγάλη,
ολοζώντανη,
πάνσοφη
και πονεμένη.
Είσαι πλάσμα καλόκαρδο.

Τώρα όμως,
ήρθε η ώρα να ανοιχτείς
στην Ψυχή του κόσμου.
"Ψυχή άπασα" που λέει και ο Σωκράτης.
Φλεγόμενη κι ανδρειωμένη,
ελεύθερη,
φτερωτή,
ιλλιγγιώδης.

Ήρθε η ώρα να εμπνεύσεις
το θέλημα
που ελευθερώνει
φλέγει
και ανδρειώνει.

Εσένα.
Τη Μάρθα.
Τον Κώστα.
Και ούτω καθεξής.

Είναι το επόμενο βήμα.
Αν το κάνεις ,
έχει κι άλλο.

Αν δεν το κάνεις, δεν έχει.

Αν είσαι γυναίκα 2...

Γυναίκα δίχως πάθος,
πάντοτε θα'ναι λάθος.

Γυναίκα που'χει πάθος,
ποτέ δεν κάνει λάθος.

Ωραίο νησί η Σκιάθος.

Καθαρτήριο θάρρος, βρήκα επιτέλους το κουράγιο να σε ξαναδώ.

Τίποτα δε συγκρίνεται με αυτό:
Να μυρίζω το μουνάκι σου
καθώς μ'αγαπάς.
Όποιος πει αλλιώς
λέει ψέματα
αλλά δε θ'ασχοληθώ και πολύ
σιγά και το νταλκά που είχα δηλαδή!
Έχει κάτι το θείο
η ομορφιά σου
είναι γελοίο δηλαδή το πόσο όμορφη είσαι
και είναι όλα τα κομματάκια
που ενώθηκαν μαζί
οι μικρές
οι γαμημένες
οι λεπτομέρειες χαχαχαχαχα
αυτές οι τυχαίες συγκυρίες
που κατάφεραν
να σε κάνουν
σε ποιον?σε εμένα!
να φαντάζεις τρομακτική.
Ούτε η πρώτη ήσουν,
ούτε και η τελευταία.
Για την ακρίβεια
ήσουν η τέταρτη,
και ήταν κάτι μέσα μου
που μου είπε
πως εσύ θα έκλεινες τον κύκλο.
Χαχαχα
τι απίστευτα αυτά τα μέσα μας,
πως να τα εμπιστευτείς;
Αλλα κυρίως
και πάνω απ'όλα
πως
πως στον πούτσο
γίνεται
να μην τα εμπιστευτείς;;;;
Κάτι μέσα μου μου είπε:
"Δώσου. Και μη φοβάσαι."
"Τον ήπιες. Την πούτσισες. Μη φοβάσαι."
"Είναι γίδι.Είναι άξια να τη λατρέυεις για πάντα"
Φυσικά εγώ είμαι σαν τη μέλισσα,
θέλω νέκταρ για να φτιάξω μέλι.
Αν δε μου δώσεις
θα με χάσεις
γιατί είναι στη φύση μου
να αρέσκομαι στην ομορφιά
να ανθίζω στη λατρεία
να βουτάω σε σκοπούς που αξίζουν τα πάντα
κάνοντας κρόουλ
και ύπτιο,
μακροβούτια
και συντριβανάκια με το στόμα.
Φυσικά εγώ είμαι καύλα.
Ερωτεύομαι.
Αν μου δώσεις
θα με έχεις για πάντα
και θα γελάς
γιατί είναι Τετάρτη η μέρα
που θα μυρίζω το μουνάκι σου
καθώς θα μ'αγαπάς.
Θα δείς οτι εγώ ό,τι λέω το ξέρω για να το πω.
Είμαι σκύλος
κι έχουμε διαίσθηση εμείς οι σκύλοι!

Αλεξάνδρα

Είναι όλα ένα
πως γελάς,
πως περπατάς
κι αγγίζεις.

πως μ'αγαπάς
πως με κοιτάς
και τη χαρά μου ανθίζεις

κι όποτε φεύγω
πως με καίει
και με γλυκό τον πόνο

το αντίο σου
άπονα
χτυπά

Αλήθεια

Ε ώρα ήτανε..
Φτανει με αυτή την ανοησία πια,
ούτε έκπληξη
ούτε υπερηφάνεια
απλά το αυτονόητο
έγινε κατανοητό
και συνεχίζουμε.

μονότερμα

-Τι γίνεται;

Πως πάει;

Όλα καλά;

Εγώ εδώ, ας τα λέμε μωρέ

ξέρεις

τα ίδια

τα ίδια

τα ίδια και τα ίδια

έχω ανάγκη απο μία αλλαγή

απο ένα άνοιγμα στο όνειρο

απο κάτι απροσδιόριστο

ασαφές

και άγνωστο

που να με γεμίσει ξανά

δίψα για ζωή

να με γεμίσει ενέργεια

θέλω το μουνάκι μου να ξαναγίνει υγρό

χωρίς τύψεις

θέλω έναν πούτσο τόσο σκληρό

που μόνο ο έρωτας μπορεί να προσφέρει

τα χω ανάγκη αυτά

τα απαιτώ

δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις

δε θέλω να παντρευτώ αυτόν που μ'αγαπάει και με προσέχει

στο διάολο με τους βρωμόσκυλους

εγώ είμαι γάτα

είμαι της Σελήνης εγώ

σε σφάζω και πίνω το αίμα απο τις αρτηρίες σου

κλαίγοντας

γελώντας

με τα δόντια μου άσπρα διαμάντια στο κόκκινο φόντο

του πόθου σου

κι είσαι ό,τι αγάπησα

ο,τι θα αγαπήσω

ο θεός μου

και θα σαι για πάντα

είμαι μια σελήνη που μανιάζει

και σε έλκει

και σε στέλνει πάλι πίσω 

και μπρος

και τα κύματα και οι μουσικές

και όλες οι στιγμές που δε μου δωσες

και δε μου χεις δώσει ακόμα

με ενοχλούνε διαρκώς σαν πετραδάκια στο παπούτσι μου

και κατάλαβες

κατάλαβες

το ξέρω οτι κατάλαβες αγάπη μου.

refine

No missed calls
missy for you
you ain't missed
that misty night.


A fire lies
into that whisper
huskity-husky of yours


and say about it any more
would be the act of a fool
since
whoever
listened to it as much
as
even
only
a tiny once
knows that you are the real shit
in a sad world full of shit.


But you blend with the wind
and slip out of my grasp
a deer
a peach
and a dart in my heart


a duke of a shadow
an echo in the dark
bouncing back
and then forth
then swoops in
and out then


till the night that you are mine.

Τέλειο.

Έρωτας είναι αυτός ο άγριος πόνος
που ούτε καν καταλαβαίνεις το βάθος του.
Απλά πονας σαν το μαλακα
και τη θες..
ή τον θες...
ή μπαίνεις σε ένα αεροπλάνο
ή παραιτήσαι
ή γράφεις το γαμημένο το βιβλίο.

Είναι η ουσία
αλλά και η πηγή
της ιδιοφυίας

και ανεβαίνεις στο βουνό
γιατί
σε σπρώχνει ο έρωτας
απο πίσω
και σε τραβάει
απο μπροστά

και πας σε μέρη
που κανένας άλλος
ποτέ δε θα περπατήσει

Είναι το πάθος το ατελείωτο
που είναι το δικό σου
ο τρόπος που διάλεξε ο Έρωτας
να σε κάνει δικό σου.

Έρωτας είναι
αυτό το αλύπητο κάρβουνο
που σε καίει
σε καίει
και σε πονάει
και σου διδάσκει το δίκαιο
αδυσώπητα

είναι ο Δαίμονας
κι ο Δαίμονας
και ο Δαίμονας
ο παμμέγιστος.

Και μέσα σε ό,τι κατοικεί
εσύ το ερωτεύεσαι
γιατί ξέρεις,
το ίδιο καλά με τον καθένα,
οτι ζωή έξω απο τον Έρωτα
δεν έχει νόημα
και
ζωή μέσα στον Έρωτα
δε χρειάζεται νόημα.

Γκούνυζ

Είμαστε όλα πειραγμένα
και ζαβά.
Όπου μας ζουλάς γρυλίζουμε
όπου μας πιάνεις πονάμε
όπου μας ακουμπάς
πονάμε
κι ενωνόμαστε
κρυβόμαστε
καλύπτουμε τις αμυχές
με τέχνη
και μαεστρία
ποιητική
αυτήν του φόβου
σα θαλάσσιες φώκιες ελαστικές
σα θαλάσσιες γομολάστιχες.
Δε χρειάζεται να καταλαβαίνεις τι λέω
για να καταλάβεις τι λέω
είμαστε όλα πειραγμένα
πειραγμένα
και ζαβά.

Κλαψουρίζουν οι ντιντίδες που δεν τους καλέσαμε στο σπίτι μας ποτέ.

Αν οι άνθρωποι ξέραν
πόσο εύκολο είναι
εκκωφαντικά εύκολο,
να είσαι τιποτένιος
ανάξιος λόγου,
ένας ακόμα της σειράς,
σίγουρα
θα προσπαθούσαν
περισσότερο.


Μα είναι τόσο εύκολο


τόσο εκκωφαντικά εύκολο,


αντί να προσπαθήσεις
λίγο περισσότερο,


να στραφείς
στους αδερφούς
της κόλασης σου.


Αυτούς,
αυτούς που σε καταλαβαίνουν,
σε νιώθουν,
σε αισθάνονται,
χωρίς να σε κρίνουν,
τους ακομπλεξάριστους..
Ε;

Αν είσαι γυναίκα...

Γυναίκα με θάρρος
ειναι φάρος.
Γυναίκα δίχως θάρρος
είναι απλά ένας γλάρος.