Μέλι τα καρπούζια μέλιιιι!

Συγχωρώ όλο το παρελθόν μου

κι ευλογώ την ύπαρξη

που έχτισα ενα τέτοιο παρελθόν

πανέμορφο

σα φωτεινό πρωινό στην κουζίνα

και σκοτεινή νύχτα

κάτω απ'τις κουβέρτες

άδολο στο δόλο του

παιδιαρώδες

έντονο

και γεμάτο ενέργεια

σαν κρύσταλλο

σα μάτι σκύλου

με το ένα εκατομμύριο εναλλαγές

στους ένα εκατομμύριο κόσμους

που άλλαξε και ξανάλλαξε

και μ'άλλαξε και με ξανάλλαξε

σα μάνα στοργική που αλλάζει το παιδί της

σαν Ιάπωνας τεχνίτης σπαθιών

που καθαρίζει το καυτό ατσάλι

χτυπώντας

και ξαναχτυπώντας το

ώσπου να λάμψει 

στην απαράμιλλη τέχνη

στη δροσοσταλίδα

που εκρήγνυται

σε εκθαμβωτικό ουράνιο τόξο.

Και τρεις ερώτησούλες ποίημα:

Ό,τι βλέπεις 

να ναι αλήθεια

δίχως παρελθόν;

Είναι ο χρόνος μια συνήθεια

όταν είσαι απών;

Τι θα προτιμούσες τάχα;

Να σου χάριζαν;

Η να κατακτούσες όσα

στην ψυχή σου χρόνια τόσα;;