Εκ των τεσσάρων.

Tι ευλογημένος
ευχάριστος
άνθρωπος
όταν ξεχνιέσαι
δε σε προγκάει με βια
απλά είναι εκεί
για να στο θυμίσει,
πάντα,
και δεν κρύβει την αδυναμία του
μα κρύβει τη δύναμη του.
Τι τύχη να γνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους
χρήσιμους
αυτάρκεις
μοναδικούς,
που παρά τα σκουπίδια που συσσωρεύονται
ποτέ δεν τα αφήνουν να θολώσουν
το λαμπερό τους βλέμμα
και που πολεμάνε
πολεμάνε με τον ίδιο τους τον εαυτό
και τολμάνε το αδιανόητο,
να παραδειγματίζονται,
να έχουν πρότυπα,
να είναι ταπεινοί,
μα μεγαλομανείς,
βασιλικοί
και ωραίοι τύποι.
Μμχμμ...
Σαν κι εσένα φίλε μου.