...Με τα υγρά σου δάχτυλα..

Νυστάζω
αλλά έβαλα of the wand and the moon.
Γενικά,
αποφεύγω να ακούω μουσικη
όταν γράφω.
Ξέρεις,
οι συγγραφείς,
οι φίλοι,
οι μουσικές που αγαπάς,
είναι σημεία αναφοράς,
είναι ιστορίες,
θολώνουν τα νερά,
δε σ'αφήνουν να το πεις,
σου επιβάλλονται
με τη γοητεία τους,
ζούμε μόνο μία στιγμή
ενώ το παρελθόν είναι μόνο μια σκέψη.
Χαχά!Τι καλά όλα αυτά,
μα πόσο γαμάνε οι of the wand and the moon...
Yeahhh...
Ας βγει κάτι καλό απο αυτό:
Εσύ ας πούμε να ξυρίζεις τα πόδια σου
και να με σκέφτεσαι,
να με σκέφτεσαι
χωρίς να με έχεις δει ποτέ,
και αστεία αστεία
να αρχίσεις να χαιδεύεσαι..