Μωβ.Αλλά και όχι.

Νέοι εθισμοί
να μη βαριόμαστε
να μην ξεχνιόμαστε
μπες στο μυαλό μου
και συνάρπασε με
σύρε με σε κόσμους ανύπαρκτους
δείξε μου
μα μη μ'αφήσεις να αγγίξω
δείξε μου
το σχήμα της τρέλας σου
την ειδή του πόθου σου
έλα
άσε με να αγγίξω λίγο
μονο λίγο
το χνουδωτό ροδάκινο
αυτό που δεν άγγιξε ποτέ κανείς πριν απο μένα
εκεί το μαχαίρι
εκεί το  μαστίγιο
εκεί η αθωότητα
εκεί η λησμοσύνη
δυο ζώα κάτω απο τον ήλιο
η υπόσχεση
το φιαλίδιο με τη στρυχνίνη
η μυρωδιά του σιδήρου.
Ένα για το φαλλό
δύο για το αιδοίο
τρία για το αύριο
τέσσερα για την παράδοση
πέντε η ηδονή
γαβγίσματα
και έξι για την έξη
τη νέα έξη
την έλξη
ένα δύο τρία τέσσερα πέντε έξι
ο πιο λάθος δρόμος είναι η σκέψη
κι αν τον πήρες
δεν έχεις καμμια δουλειά εδώ.
Εδώ εκείνους τους σκοτώνουμε
κι εκείνους τους ανασταίνουμε
ξανά
και ξανά.
Εκείνη λέει μαύρο.
Κρατάει ένα μάυρο βατόμουρο
ένα μαύρο σύκο
και βάφει τα χείλη της
τις μασχαλες της
τον αφαλό του.
Εκείνη μπορεί και πετάει.
Ή έτσι λέει.
Κρατάει την ουρά του ποταμού
που ξεχύνεται απο το στομάχι της
και ταξιδεύει σε έναν αλλόκοτο κόσμο.
Πάνω απο το κρεββάτι της ένας αράχνινος ήλιος.
Όσο για κείνον,
σκύλος ήταν
σκύλος είναι
σκύλος θα είναι.
Εκείνος λέει μαύρο.
Κραδαίνει ένα μαύρο ραβδί
κάτι με τα ουράνια σώματα
κάτι με τους πλανήτες
κάτι συμβαίνει
και διαμάντια απο χιόνι λούζουν όλη την έρημο.
Η φωνή του
η πρόθεση του
ο χαλκάς.Όλα ψέμματα.
Όλα απ'την αρχή σικέ.
Ο έρωτας είναι το δοξάρι.
Και ο βιολιστής.
εσύ το βιολί.
Ο έρωτας ο Μεγάλος Λύκος.
Εσύ το αρνάκι
το κατσικάκι
το άδολο αρμαντίλλο.
Στο εφτά
ειν όλα τα λεφτά
έτσι που στα κλεφτά
έκλεψα το φιλί σου
και δεν το μοσχοπούλησα
χαχα
μόνο το κράτησα
για λίγο
ίσα που το άγγιξα.
Έλα, λίγο ακόμα,
αφού το ξέρω πως το θες.
Ξέρεις τι κάνω
ξέρω τι κάνεις
όλα τα ξέρουμε
και τίποτα δεν ξέρουμε.