Η μέρα της μαρμίτας.

Εδιωξε τον έρωτα
για ένα πιάτο μπάμιες.
Το πάθος
τη λύσσα
την ειλικρίνια
ό,τι το όμορφο
το ενδιαφέρον
το τολμηρό
το μεγαλειώδες,
για να χει μπάμιες να τρώει.
Ούτε φέτα
ούτε ψωμί.
Σκέτες μπάμιες.
Πρωινό
δεκατιανό
μεσημεριανό
δείπνο
και πάλι απο την αρχή,
μόνο μπάμιες.
Καλά τα λόγια
και οι εκλογικεύσεις,
καλές οι εξηγήσεις
και οι αυτοαναλύσεις,
αλλά να φάμε και κάτι ρε παιδιά,
πεινάσαμε!
Ηρθε η ώρα
για ένα
λαχταριστό
ακαταμάχητο
λιχουδιαστό
ανεπανάληπτο
γκουρμέ!

Μπάμιες!
Γιαμ γιαμ!!

Του κρονου τα πετραδια

Κάποτε με κουραζε καμια φορά
η παπαρολογια.
Τωρα με κουραζει ολες.
Να συζητας θεσεις και θεασεις
με καποιον που τουλαχιστον
σε σεβεται,ναι.
Απόψεις και μεγαλοστομίες
απολυτοτητες
φανφαρες ανυποστατες
την ιδια στιγμη
που υπαρχουν εκει εξω
ανθρωποι καθαροι
σαν το γαργαρο νερο,
σεμνοι
που δεν εχουν τιποτα να αποδειξουν
και σε κανεναν.
Κανουν τη δουλεια τους
και σε αφηνουν να κανεις τη δικια σου.
Θα σε διδαξουν μαεστρια
σιωπη
σεβασμο
ειλικρινια
μεγαλειο.
Αλλα και επιτυχια
υπερβαση
επιμονη
μερακι
φιλοτιμο.
Και ασε τους ασκους να κλανουν.

αντάμωμα

Του φιλούσε και του έγλυφε τα δάχτυλα.
Δεν τον αγαπούσε,
τον ήθελε.
Αλλά αυτός ήταν στον κόσμο του.
Ποιος ξέρει τι σκεφτόταν
που αρμένιζε
τι βίωνε αυτό το πλάσμα
το ξωτικό;
Ξαφνικά θα γύριζε απότομα
θα την έπαιρνε αγκαλιά
θα της γελούσε
και θα τη φιλούσε
και όλα θα εξαφανίζονταν
σα να μην υπήρξαν ποτέ
σαν τη σκόνη που τινάζεται
όταν πέφτει ένα τσουβάλι με λίρες.
Στο τέλος της ημέρας,
αυτό είναι ο έρωτας.
Ένα τσουβάλι με λίρες
που πέφτει και τινάζει
τη σκόνη του επίγειου.
Ενα πουλί
που όταν το κοιτάς
σου παίρνει λίγο
να καταλάβεις
οτι εδώ μιλάμε για μαγεία.
Πάντοτε η μαγεία
πρώτα έρχεται
και μετά τη συνειδητοποιείς
και ξαφνιάζεσαι
και αφήνεσαι
στο αδιανόητο.
Ήτανε νύχτα προς χαράματα,
απ'έξω στο δρόμο
μεθυσμένα παιδιά
ο ήχος απ'τα κύματα
τα αυτοκίνητα
κι ένα αεράκι απαλό
πολύ απαλό.
Μέσα,
τα ζεστά κορμιά
απλώνονταν το ένα πάνω στ'άλλο
αγκαλιάζονταν
ξεκουράζονταν.
Το νόημα φανερωνόταν
μέσα στα όνειρα
τις ανάσες
τα φιλιά τους.
Δυο όμορφα παιδιά
δυο όμορφες ιστορίες
δυο όμορφες ιδέες
η ίδια η φαντασία
χωρισμένη απο τον εαυτό της
για να τον ξαναγνωρίσει.

8

Ροη.
Ποιο ενα με τη ροη;
Το παρον ανηκει στους ερωτευμενους
ερωτευμενους με ολο αυτο
το απειροπλεχτο γιγνεσθαι
που ολο ειναι
και ολο ξεγινεται
ποιο ενα και κανενα;
αυτα ειναι διπολα,
ραβδοι,
παιχνιδια
παιχνιδισματα
το βορειο
το νοτιο
το λαμπος
το σκοτος
μνιααχ..
Και που συμβαίνουν ολα αυτα;
Ολα αυτα τα οποια 'επιλεγεις'
που συναγελαζουν;
Ποια ειναι η πηγη;
Ποιο ειναι δηλαδή το τωρα;
Η ροη.
Οχτω οχταρια σκοραρουν στα δοκαρια
;)

Απάνω στην κορφή

Το να εισαι ενα με το κυμα
σημαινει να εισαι κυμα.
Η εμπιστοσυνη
φερνει χαμογελο
και αγκαλια
κουβεντες
και γεγονοτα
που καπως γινεται
και δενουν
σαν ολοκληρος ο κοσμος
να τραγουδαει μαζι σου
το ιδιο τραγουδι
και ο ενας να σιγονταρει το σκοπο του αλλου
σε μια χορωδια κοινη
που γεννά κάτι τρίτο\κάτι μεγαλύτερο απο σενα
και τους άλλους
μια αρμονία
μια κίνηση συγχρονισμένη
μια τελετή
που φέρνει τα πάντα στη θέση τους.
Ο ρυθμός δηλαδή ο κοσμικός
σε καλει να χορέψεις
κι αν χορέψεις
πετυχαίνεις.
Τώρα πήγαινε και χόρεψε
και να σαι βέβαιος
πως όλα χορεύουν μαζί σου
;)

Απλά τα πράματα

Όσο ζαβή και να ταν

άλλο τόσο τον αγαπούσε.

Όσο μπουνταλάς και να ταν

την αγαπούσε αληθινά.

Αρα τι να πούμε εμείς;

Υπόγεια η ζωή

υπόγεια η αγάπη

χωρίς κανέναν λόγο.

Αλλά αν υπάρχει αγάπη,

εμείς κάνουμε ησυχία

και απολαμβάνουμε

αυτή την υπέροχη κατάσταση.

Αυτό το φιλί

που αργεί

αργείιιι

αργείι

και είναι πάντα εκεί

στο μέτωπο

ανάμεσα στα φρύδια.

Να ξελιγώνονται οι βραδιές

να φουσκώνουν οι στεναγμοί

και να ομορφαίνουν οι άνθρωποι.

31/05/2017

Η πνευματικότητα είναι ένα στοιχείο
που άν καλλιεργηθεί στον χαρακτήρα του ανθρώπου
μόνο καλό μπορεί να του κάνει.
Όποιος και όπως και αν είναι κάποιος,
αν επιλέξει
να αναπτύξει την πνευματικότητα του
και ενδιαφερθεί,
αν νοιαστεί δηλαδή κάποιος
για τις λεπτές αποχρώσεις
για τις λεπτομέρειες
για την ομορφιά που πριν πέρναγε στο ντούκου,
έτσι,
ως δεδομένη,
μόνο καλό μπορεί να κάνει στον εαυτό του.

Παν

Κάποιοι άνθρωποι,
θέλουν αυτά που μπορούν.
Κάποιοι,
θέλουν αυτά που θέλουν.

αισθητικη

Τρυφερότητα
δε σημαίνει αδυναμία
Δεν είσαι λιγότερο άντρας
ή λιγότερο ελκυστική
με την τρυφερότητα.
Καλοσύνη επίσης
δε σημαίνει αδυναμία.
Δεν είσαι λιγότερο δυνατός
ή λιγότερο επιβλητική
με την καλοσύνη.

Τουναντίον,
το να είσαι τρυφερός
και καλοσυνάτος
σημαίνει κάτι άλλο:
Πως επιτρέπεις στις αισθήσεις
να αναπνέουν.
Εκει που ακούνε δέκα
ακούς χίλια
κι εκεί που λένε χίλια
ακούς το τίποτα.

Βέβαια το πολύ το κυρελέησον
το βαριέται κι ο παπάς.
Δε λέμε να γίνεις μαρουλοπούλης.
Να χεις γούστο λέμε.

Glow (αποσπασμα απο την εκπομπη αποψινη εκπομπη After sex music)

Η εμπιστοσυνη στον εαυτο
βρισκεται εκει
κυριως για να κλονιζεται.
Αν θες να μαθεις
να εμπιστευεσαι τον εαυτο σου
πρεπει να εισαι κι ανοιχτος
στο ενδεχομενο
οτι καποιες φορες θα κληθεις
να εισαι ο μονος
που θα πιστεψει σε σενα,
οταν ολος σου ο περιγυρος
κυριολεκτικα
δε θα μπορει να το κανει
γιατι δεν ειναι μεσα
ειναι απο την απ'εξω
και ολες οι αποφασεις που θα κληθεις να παρεις
ειναι μοναχα δικες σου
και κανενος αλλου
και ολα τα αποθεματα ενεργειας
πηγαζουν μονο απο εσενα
και απο κανεναν αλλο
και ο κοσμος γυρω σου
δε συμφωνει με την εσωτερικη φωνη μεσα σου
και μπορει να κανεις το λαθος
να εστιασεις στο βουνο μπροστα σου
και οχι στη θεληση μεσα σου
που σε καλει να το ανεβεις
ως την κορυφη του
και να απολαυσεις τη θεα
οπως μονο οι νικητες κανουν.
Και η νικη φυσικα
δεν ειναι οτι ανεβηκες ενα βουνο.
Ειναι οτι ακουσες
και πιστεψες
και επενδυσες
σε αυτη τη φωνη
που ειναι μεσα σου.

Ο Παντοφλάκιας

Άλλαξε τη ροή και τη δυναμική
κι αν έχασες τον εαυτό σου
να πως θα τον βρεις:
Μην φέρνεις τις παντόφλες.

Η ευχη μου

Το να σαι καθαρος στην αληθεια σου
ειναι ο,τι πιο επωδυνο
δυσκολο
και αξιολογο εχω συναντησει.
Και δεν υπαρχει χωρος για δειλους
στην ελευθερια
και στον ερωτα.
Τα πραγματα ειναι απλα
οχι ευκολα.
Σας ευχομαι ολοψυχα
να ειστε πολεμιστες
ανυποχώρητοι
και αυτον τον κοσμο
τον χιλιοτρυπημενο
τον ηττημενο
να τον αλλαζετε
με πεισμωμενο χαμογελο
και να τους παιρνει ολους ο διαολος
στο περασμα σας.

Τι με ξυπνάς απ'τις έξι;

Είμαι αντιμέτωπος με ένα μεγάλο ερώτημα
ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μου
μια τεράστια πληγή
που μες στα χρόνια διαιωνίζεται,
την αδυναμία μου την πιο μεγάλη.

Και κάτι μου λέει
πως η απάντηση δε θα είναι τίποτε
απο αυτά που περιμένω.

Παρολα αυτά
κνούμαι ανάμεσα σε αυτά που ξέρω
σαν μέσα σε ένα δάσος
απο κινούμενα δέντρα.

Είναι ωραία
είναι μαγικά
γιατί τα δέντρα αυτά τα σκουντάω
και απομακρύνονται
σα να μην υπάρχει βαρύτητα
σαν όλο αυτό να είναι πλασμένο
με σκοπό να μου δείξει
πως είναι εδώ
για να με προστατεύσει
είναι το γνωστό
είναι το γνώριμο
και στη ουσία του είναι ανάλαφρό

Ενα γαμάτο όνειρο δηλαδή.

Και δες όμως πως ενώ είναι όνειρο
είμαι μέσα του
και παραδόξως νιώθω
πως το ίδιο αυτό το όνειρο
πλάστηκε για να ξυπνήσω
είναι η φύση μας τέτοια
να ονειρευόμαστε
για να ξυπνάμε.

Θέλω να πω
δεν υπάρχει όνειρο χωρίς ύπνο
αλλά δεν υπάρχει και ύπνος χωρίς ξύπνιο.

Αυτά και πάω για νάνι

Οτι τι δηλαδή;

Πραγματικά
οτι τι δηλαδή;

Αν όλοι κάθονταν να ακούνε ότι λέει ο περίγυρός τους
δε θα υπήρχε τίποτε απο τα ωραία.

Αν κάθεσαι και ακούς τι σου λέει ο περίγυρος σου
δε θα κάνεις τίποτα,
θα γίνεις κι εσύ περίγυρος
και τα ωραία πρόσωπα
τα ωράια πλάσματα
τα ωραία πράγματα
οι γνώσεις
οι τεχνικές
οι δυνατότητες
οι προοπτικές
οι λύσεις οι ωραίες
οι διάλογοι
οι ερωτήσεις
τα βιώματα τα ωραία
φυσικά και θα υπάρχουν
απλα εσυ θα είσαι ο περίγυρος
το μπακράουντ
ένα στοιχείο του ντεκόρ
εκεί που όλα συμβαίνουν.

Άκου τον περίγυρο σου,
απόλαυσε τον,
παρατήρησε τον,
είναι όπως ο θόρυβος της κίνησης
σε μια πολύβουη λεωφόρο,
όπως τα τζιτζίκια το καλοκαίρι
όπως η βουή στη λαική αγορά.

Γιατί αν το κάνεις αυτό,
αν συνειδητοποιήσεις
τι σου πλασάρει ο περίγυρός σου,
αυτό αυτόματα σε θέτει απέναντι στον εαυτό σου,
στις ικανότητες,
την πίστη,
τα θέλω,
τη δύναμη σου.

Κι όπως στέκεστε αντίκρυ

κάνεις το βήμα

και ξάφνου βγαίνεις

απο το φόντο,
στο προσκήνιο,

στα πράγματα τα ωραία.

Σφρίγος

Λόγια λένε πολλοί.

Αλλά μετά χάνουν την ευκαιρία

να εκτεθούν.

Στον κίνδυνο,

στο ρίσκο ενός φιάσκου.

Αν θα μπορούσα να εκφράσω

το απαύγασμα της ζωής μου ως τώρα:

Πες λόγια μεγάλα

και επέτρεψε τους να σε τσιγκλάνε.

Κι ας είναι δύσκολο

τουλάχιστον προσπάθησε.

Δείξε στη ζωή τα δόντια σου

και κάθε λάθος σου

κάντο να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου

να το διορθώσεις.

Και όταν είναι όντως δύσκολα τα πράγματα

βρες μεσα σου αυτό το απόθεμα 

ενέργειας

τρέλας

χιούμορ

που θα σε ισορροπήσει.

Όπως στις σειρές

που στο τέλος της σεζον

ο πρωταγωνιστής φαίνεται να τον ήπιε

και στο άνοιγμα της επόμενης σεζόν

τον βλέπεις να σηκώνεται

μέσα στη σκόνη

κάτω απο το δυνατό Ήλιο,

να περπατάει με στυλ και ύφος,

να πηγαίνει στην καντίνα

και να λέει στον καντινιέρη:

'Μια fanta μπλε παρακαλώ.'

Πετάει τις σαγιονάρες

και φωνάζοντας 'Αρρρρρίμπαα!!!'

βουτάει στη θάλασσα!

Γράμμα

Οι ανθρώπινες σχέσεις
είναι ενα πεδίο μάχης.

Ο άνθρωπος ο ίδιος είναι
ένα πεδίο μάχης.

Με τις εκθετιμένες αδυναμίες
τις πληγές
τα χτυπήματα
την παραφορά
τις ανασφάλειες
τους φόβους
το παρελθόν του
που στοιχειώνει
και μεταλάσσει
τα πρόσωπα σε τέρατα
τις μνήμες σε κραυγές
τις πόλεις σε ρημάδια.
Και πέφτουν τα κορμιά
και μένουμε μόνοι
και η μάχη συνεχίζεται
η μάχη μάινεται
κι εμείς
ο πιο σκληρός πολεμιστής
συνάμα
και ο πιο πλανεμένος
ο πιο σαλεμένος
σε άδεια κρεβάτια
σε πολύβουα καφέ
βαθειά στα μπουντρούμια
να μη φτάνουν
οι ήχοι απο τους όλμους
οι ήχοι απο τις λέξεις
και τις μνήμες.
Και αυτό το λέμε πολιτισμό.

Ανάπνευσε.
Ανάπνευσε βαθειά
και άστο να βγεί ξανα.

Δε χρειάζεσαι άλλα όπλα.
Όπλα έχεις πολλά,
μα τι να τα κάνεις;
Οι όλμοι και οι σφαίρες,
τα σπαθιά και τα ξυράφια
δε μπορούν να σε προστατεύσουν.

Μπορεί απο μόνη της αυτή η κατανόηση
να μη δίνει τη λύση
στο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις
αλλά τουλάχιστον
είναι η αλήθεια.

Και η αλήθεια είναι ήσυχη.
Και η ησυχία βοηθάει.

PASSENGER (!)

Πήγαινε πάντοτε 

μονάχα αν τον καλούσαν.

Την αγαπούσε

απο μακριά

χωρίς να υπόσχεται

αιώνια αγάπη,

Σαν το λευκό κερί

στο ήσυχο απόγευμα.

Κι αν κατι ευχόταν 

ήταν να είναι πάντα ευτυχισμένη

ερωτευμένη

γεμάτη ζωή

ενέργεια

περιέργεια

πάθος

χαρά

αγάπη

και

ενθουσιασμό.

Ήτανε

ενα μικρό πούπουλο

ένα χνούδι απλά

που όπως περνάν

τα φορτηγά 

τ'αναταράζουν 

κι έπειτα ήσυχα

αυτό ξανακαθίζει στο έδαφος.

Γιατί δε μας αξίζουν κάποιες φορές

κάποιοι άνθρωποι.

Είναι καλύτεροι απο μας.

Και τους αξίζουν καλύτεροι απο μας.

brighton

εγω δε μεγάλωσα σε υποστηρικτικα περιβάλλοντα.
εμένα με απορρίψαν όλοι.
Όχι μια φορά,
πολλές.
Όχι γι'αυτό που νόμιζαν πως ήμουν,
μα γι'αυτό που είμαι.
και ζητώ
και βρίσκω παρηγοριά
στις λέξεις
στον καπνό
στα τραγούδια.

Είσαι ένα όμορφο αστέρι

Φτιάχνεις όμορφα τραγούδια
κι ύστερα τα αφήνεις να πετάνε
απο καρδιά σε καρδιά.

Ανεμίζεις σαν αστέρι
σε απέραντο ουρανό
και σκορπάς
κυματισμούς.

Λίγο αν το δεις
λιγάκι αν το νιώσεις
πως η κάθε σου κίνηση είναι τέχνη

κάθε σου όχι
κάθε σου ναι
και τα ενδιάμεσα τα νοχι
αυτά που κατηγορείς
για όλα σου τα πάθη.

Λίγο αν τ'αφήσεις
να σ'αγγίξει στο αυτάκι
λιγάκι αν ανατριχάσεις
με αυτόν τον ψίθυρο:

''Είσαι ενα όμορφο
μαγικό αστέρι
όλων των πιθανοτήτων,
είσαι ο κόσμος
και η χαρά του,
το φώς
η πληθώρα
και το χάδι της γης
που αγγίζει τις καρδιές μας''

PASSENGER (?)

Πάντοτε πήγαινε ακάλεστος.
Κανεις δεν τον περιμενε,
κανεις δεν τον καλούσε.

Φρόντιζε πάντα να ακροφαίνεται
στην άκρη του μυαλού της.

Σα
μια
υπόσχεση
φωτεινή.

Και υγρή..

ναιναιμέτριομεκανέλα

Οι ανασφάλειες
και οι φόβοι σου
δε μου ανήκουν
ούτε έχεις κάποιο δικαίωμα εκ γεννετής
να τα φορτώνεις σε εμένα.
Μπορώ να σ'αγαπάω
μα αυτό δε σημαίνει
πως ο έρωτας ζει στο φόβο.
Όλα μα όλα(;)
έχουν όρια(;)
κι αυτή είναι η ομορφιά τους(;)
πως έτσι μπορούμε και φτάνουμε
στο κέντρο τους.(;)

δώσε τις αγκαλιές που ποτέ δεν πήρες

αν θες ζεστή αγκαλιά

απίστευτη

που να στάζει

να θεραπεύει

να ξυπνά

να ξεκουράζει

να ζεσταίνει,

αγκαλιά μαγική

αγκαλιά απο άλλο κόσμο,

δώσε τις αγκαλιές που δεν πήρες.

Ο Πάνας γελάει

Η δειλία χρωματίζει
και βαράινει τον άνθρωπο
τον αλλάζει
σαν ουράνιο τόξο
που χάνει ένα-ένα
όλα του τα χρώματα.
Κι αυτό που ποτέ δεν τόλμησε
να πει
να δώσει
να επιτρέψει
απλα απο τσιγκουνιά
απλά απο δειλία
το κάνει
φιλοσοφία ζωής
το διδάσκει στα παιδιά του
τους φίλους
τον ίδιο τον εαυτό του.

Μα ο εαυτός γελάει
Είσαι παλιάτσος
λέει ήσυχα.
Είσαι παλιάτσος,
κι ας μη χρειαζόταν,
κι ας μη χρειάζεται,
μέρα τη μέρα
διαβαίνεις τούτη τη ζωή
κι είσαι
του ίδιου σου του παλατιού ο φασουλής
αντί ο βασιλιάς.
Παλιάτσε..

Φυσικά,
υπάρχει και ο άλλος δρόμος.
Να λες
να δίνεις
να επιτρέπεις
αυτό που θέλεις.
απλά γενναιόδωρα.
Να είσαι ο εαυτός σου.

Φέλιξ

Στ'αλλα νέα της ημέρας
ωραία φάση να είσαι γάτα.
εσύ είσαι ξάπλα και όλοι σε χαιδεύουνε
σου γελάνε
σ'αγαπάνε
κι όποτε θες πάς κατα κει
και τρίβεσαι χωρίς ντροπές γιατί θες
και σε φιλάνε
σ'αγαπάνε
και κοιμάσαι και όσο θες.

Κλωτσώντας στ'άδειο γήπεδο.

Κουράστηκα να πολεμώ μόνος μου.
Τουλάχιστον μου απένειμαν τον τίτλο:

Δον.
Δον Κιχώτης.
Δον Παπάρας.

Δον Παπάρα πολύ παπάρας.