Τι με ξυπνάς απ'τις έξι;

Είμαι αντιμέτωπος με ένα μεγάλο ερώτημα
ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μου
μια τεράστια πληγή
που μες στα χρόνια διαιωνίζεται,
την αδυναμία μου την πιο μεγάλη.

Και κάτι μου λέει
πως η απάντηση δε θα είναι τίποτε
απο αυτά που περιμένω.

Παρολα αυτά
κνούμαι ανάμεσα σε αυτά που ξέρω
σαν μέσα σε ένα δάσος
απο κινούμενα δέντρα.

Είναι ωραία
είναι μαγικά
γιατί τα δέντρα αυτά τα σκουντάω
και απομακρύνονται
σα να μην υπάρχει βαρύτητα
σαν όλο αυτό να είναι πλασμένο
με σκοπό να μου δείξει
πως είναι εδώ
για να με προστατεύσει
είναι το γνωστό
είναι το γνώριμο
και στη ουσία του είναι ανάλαφρό

Ενα γαμάτο όνειρο δηλαδή.

Και δες όμως πως ενώ είναι όνειρο
είμαι μέσα του
και παραδόξως νιώθω
πως το ίδιο αυτό το όνειρο
πλάστηκε για να ξυπνήσω
είναι η φύση μας τέτοια
να ονειρευόμαστε
για να ξυπνάμε.

Θέλω να πω
δεν υπάρχει όνειρο χωρίς ύπνο
αλλά δεν υπάρχει και ύπνος χωρίς ξύπνιο.

Αυτά και πάω για νάνι