Γράμμα

Οι ανθρώπινες σχέσεις
είναι ενα πεδίο μάχης.

Ο άνθρωπος ο ίδιος είναι
ένα πεδίο μάχης.

Με τις εκθετιμένες αδυναμίες
τις πληγές
τα χτυπήματα
την παραφορά
τις ανασφάλειες
τους φόβους
το παρελθόν του
που στοιχειώνει
και μεταλάσσει
τα πρόσωπα σε τέρατα
τις μνήμες σε κραυγές
τις πόλεις σε ρημάδια.
Και πέφτουν τα κορμιά
και μένουμε μόνοι
και η μάχη συνεχίζεται
η μάχη μάινεται
κι εμείς
ο πιο σκληρός πολεμιστής
συνάμα
και ο πιο πλανεμένος
ο πιο σαλεμένος
σε άδεια κρεβάτια
σε πολύβουα καφέ
βαθειά στα μπουντρούμια
να μη φτάνουν
οι ήχοι απο τους όλμους
οι ήχοι απο τις λέξεις
και τις μνήμες.
Και αυτό το λέμε πολιτισμό.

Ανάπνευσε.
Ανάπνευσε βαθειά
και άστο να βγεί ξανα.

Δε χρειάζεσαι άλλα όπλα.
Όπλα έχεις πολλά,
μα τι να τα κάνεις;
Οι όλμοι και οι σφαίρες,
τα σπαθιά και τα ξυράφια
δε μπορούν να σε προστατεύσουν.

Μπορεί απο μόνη της αυτή η κατανόηση
να μη δίνει τη λύση
στο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις
αλλά τουλάχιστον
είναι η αλήθεια.

Και η αλήθεια είναι ήσυχη.
Και η ησυχία βοηθάει.