refine

No missed calls
missy for you
you ain't missed
that misty night.


A fire lies
into that whisper
huskity-husky of yours


and say about it any more
would be the act of a fool
since
whoever
listened to it as much
as
even
only
a tiny once
knows that you are the real shit
in a sad world full of shit.


But you blend with the wind
and slip out of my grasp
a deer
a peach
and a dart in my heart


a duke of a shadow
an echo in the dark
bouncing back
and then forth
then swoops in
and out then


till the night that you are mine.

Τέλειο.

Έρωτας είναι αυτός ο άγριος πόνος
που ούτε καν καταλαβαίνεις το βάθος του.
Απλά πονας σαν το μαλακα
και τη θες..
ή τον θες...
ή μπαίνεις σε ένα αεροπλάνο
ή παραιτήσαι
ή γράφεις το γαμημένο το βιβλίο.

Είναι η ουσία
αλλά και η πηγή
της ιδιοφυίας

και ανεβαίνεις στο βουνό
γιατί
σε σπρώχνει ο έρωτας
απο πίσω
και σε τραβάει
απο μπροστά

και πας σε μέρη
που κανένας άλλος
ποτέ δε θα περπατήσει

Είναι το πάθος το ατελείωτο
που είναι το δικό σου
ο τρόπος που διάλεξε ο Έρωτας
να σε κάνει δικό σου.

Έρωτας είναι
αυτό το αλύπητο κάρβουνο
που σε καίει
σε καίει
και σε πονάει
και σου διδάσκει το δίκαιο
αδυσώπητα

είναι ο Δαίμονας
κι ο Δαίμονας
και ο Δαίμονας
ο παμμέγιστος.

Και μέσα σε ό,τι κατοικεί
εσύ το ερωτεύεσαι
γιατί ξέρεις,
το ίδιο καλά με τον καθένα,
οτι ζωή έξω απο τον Έρωτα
δεν έχει νόημα
και
ζωή μέσα στον Έρωτα
δε χρειάζεται νόημα.

Γκούνυζ

Είμαστε όλα πειραγμένα
και ζαβά.
Όπου μας ζουλάς γρυλίζουμε
όπου μας πιάνεις πονάμε
όπου μας ακουμπάς
πονάμε
κι ενωνόμαστε
κρυβόμαστε
καλύπτουμε τις αμυχές
με τέχνη
και μαεστρία
ποιητική
αυτήν του φόβου
σα θαλάσσιες φώκιες ελαστικές
σα θαλάσσιες γομολάστιχες.
Δε χρειάζεται να καταλαβαίνεις τι λέω
για να καταλάβεις τι λέω
είμαστε όλα πειραγμένα
πειραγμένα
και ζαβά.

Κλαψουρίζουν οι ντιντίδες που δεν τους καλέσαμε στο σπίτι μας ποτέ.

Αν οι άνθρωποι ξέραν
πόσο εύκολο είναι
εκκωφαντικά εύκολο,
να είσαι τιποτένιος
ανάξιος λόγου,
ένας ακόμα της σειράς,
σίγουρα
θα προσπαθούσαν
περισσότερο.


Μα είναι τόσο εύκολο


τόσο εκκωφαντικά εύκολο,


αντί να προσπαθήσεις
λίγο περισσότερο,


να στραφείς
στους αδερφούς
της κόλασης σου.


Αυτούς,
αυτούς που σε καταλαβαίνουν,
σε νιώθουν,
σε αισθάνονται,
χωρίς να σε κρίνουν,
τους ακομπλεξάριστους..
Ε;

Αν είσαι γυναίκα...

Γυναίκα με θάρρος
ειναι φάρος.
Γυναίκα δίχως θάρρος
είναι απλά ένας γλάρος.

Τα μάτια σου στο κόκκινο κουμπί.Όχι στους ομοφυλόφιλους.Όχι στους αναρχικούς.Όχι στα τσάκρα.

Ρε με τι μαλακίες ασχολείται ο κόσμος.
Ε ρε με κάτι μαλακίες που ασχολείται ο κοσμάκης.
Και είναι πολλές
και είναι πολλοί
σαν ένα γιγάντιο τσουνάμι
ενας εκκωφαντικός βόμβος
χαζομάρας
αδυναμίας
ανασφάλειας
φόβου
αμορφωσιάς
και έκπτωσης.
Και νομίζουν πως μιλάω για τους άλλους
όταν εγώ μιλάω γι'αυτούς.
Ξέρω, ξέρω μου λένε,
ναι, ναι μου λένε
απίστευτο δεν είναι;
Ναι, ναι λέω, απίστευτο πραγματικά.
Μαλακίες
μαλακίες
απολύτως μαλακίες.
Γιατί ο καθένας νιώθει πως το'χει ανάγκη
να σπαταλάει την ενέργεια του
ωστε ποτέ να μην καταφέρει
να το νιώσει.
Όλοι τρέμουν (απο τρόμο, μην ξεγελιέσαι)
και γι'αυτό φροντίζουν
να το μουδιάζουν
σπαταλώντας την ενέργεια τους
στρατηγικά
μεθοδικά
και πάντα
Πάντα
στο εύκολο,
το βολικό
το χιλιοπερπατημένο,
όπως κι αν το βαφτίζουν
-Οι πιο πολλοί το βαφτίζουν εξέλιξη-
Εξέλιξη...
Πφφφ........

να νιώθεις τη διαίσθηση σου
όχι τον κομπλέξικο εαυτό σου

να  τιμάς τη διαίσθηση σου

να είσαι ήσυχος

μην τσακώνεσαι με τους  άλλους πιθήκους

να σέβεσαι

μέσα στον πίθηκο κρύβεται ο θεός

μέσα στο θεό ο πίθηκος

ο πίθηκος καθόταν στο κλουβί του
οι άλλοι πίθηκοι γύρω του
τσακώνονταν
πετούσανε μπανάνες
δαγκώνανε μπανάνες

οι ερευνητές απ'έξω γυρίσανε το μαύρο διακόπτη.

ο πίθηκος καθόταν ήρεμος
και παρατηρούσε
απο ένα τυχαίο σημείο στο κλουβί

οι πίθηκοι
πίθηκοι ήταν
σαν πίθηκοι φέρονταν
σαν πίθηκοι σκέφτονταν
σαν πίθηκοι δρούσαν.

Ηταν ένας απ'αυτούς.

Οι ερευνητές φορέσαν τις μάσκες τους.
Ήτανε τρεις.Δυο άντρες και μια γυναίκα.

Ο πίθηκος ήταν ήρεμος
ανέπνεε ήρεμα
παρατηρούσε τους τρεις τους
διαισθανόταν τις αύρες
τις προθέσεις
τη βρωμιά τους
ανάμεσα σε έναν ορυμαγδό
απο κραυγές
μπανάνες
τσακωμούς.

Οι υπόλοιποι πίθηκοι
κάναν ουκακάου-ουκακάου
πιάνονταν απο τα κάγκελα του κλουβιού
χτυπιόντουσαν
δείχνανε τα δόντια τους.
Σπουδαίοι? αυτοί???
Έστω κι ένας τους????

Οι ερευνητές
φορύσαν ρόμπες λευκές.
Ένα φωτάκι άναψε δίπλα απο το διακόπτη
και τότε ο κοντός πάτησε το κόκκινο κουμπί.

Ο πίθηκος ήταν γαλήνιος
ασάλευτος
με βλέμμα κρύο
είδε τους τρεις
στη δεξιά πλευρά του κλουβιού,
είδε και το αέριο σιγά σιγά να ξεχύνεται
απο τον αεραγωγό στ'αριστερά του.

Δυο πίθηκοι μπροστά του σπάγανε ο ένας τα δόντια του άλλου.

Παχιές αγκάλες ο καπνός τύλιγε το ταβάνι
κι έσταζε σα σταλακτίτης λήθης και θανάτου
πάνω απ'τα πιθήκια

κι οι ερευνητές ξεκίνησαν να περπατάνε
προς την έξοδο.

Στον πανζουρλισμό
στην οχλοβοή
στη μιζέρια της ανοησίας τους
φυσικά και δεν τον είδαν.
Οι πίθηκοι.
Και οι ερευνητές.

Όρμηξε
σα βέλος.
Αλλόκοτη εικόνα στ'αλήθεια,

απ'την ακινησία

στην απόλυτη κίνηση

σε μία στιγμή

και σε μία δεύτερη

αυτός στα κάγκελα

και τα λιωμένα κεφάλια των ερευνητών

ανάμεσα τους.

Πια ο καπνός είχε κατέβει
κι όλα ήταν θολά.

Άρπαξε τα κλειδιά απο τη ζώνη της καριόλας
άνοιξε το κλουβί
και βγήκε
παραπατώντας
με όση ενέργεια του χε απομείνει.

οι συμπίθηκοί του
ήταν τελειωμένοι.

Το μόνο που μπορούσε να κάνει,
άρπαξε απ'την ουρά έναν πίθηκο
που σερνόταν κόντά στην πόρτα του κλουβιού
και τον έσυρε μαζί του έξω
παραπατώντας
με το κεφάλι του ήδη να γυρίζει.

Έφτασε ως την πόρτα του εργαστηρίου,
την ξεκλείδωσε
κι ελευθερώθηκε.
Σέρνοντας τον ούγκα-ούγκα ξωπίσω.

Πήρε λιγάκι καιρό
αλλά έφτασε και στη ζούγκλα.
Κι εκεί ξεκωλώθηκε στις μπανάνες
κι εκεί γέλασε
κι εκεί γλέντησε
εκεί τσακώθηκε
εκεί ερωτεύτηκε.
Εκεί.
Όχι πιο πριν.
Εκεί.
Όχι πιο πριν.

Όσο για τον ούγκα-ούγκα
τι τύχη ήταν αυτη;
Τον πούστη...
Τι να κανε άραγε με αυτήν;

Απλό.

Θα ήτανε στ'αλήθεια ντροπή
να επιτρέψεις σε ένα σκουπίδι
να σκοτώσει τον έρωτα μέσα σου.

Put'em high

Η ποθηση είναι η μεγαλύτερη μας ηδονή.
Ποια ποθηση;
Ποιοι ειμαστ'εμεις;
Σφιγμένα χείλη.
Τι να πεις όταν ξέρεις τι λες;
Για να τ'ακουσεις εσύ;
Ποθηση
είναι η μεγαλύτερη ηδονή.
Καθως τα πλήκτρα ρέουν
σα μέλι χλιαρό
πάνω σε μια φέτα σκέψης
που θα γίνει πράξη
αν με το θα δεν εννοουμε
την ψευδαίσθηση
ότι όλα ξεκίνησαν
και τελειωσαν
και όλα τα ενδιάμεσα
την ίδια ώρα
την ίδια αυτή στιγμή
που σου γράφω
που διαβάζεις
που σου γράφω
που πεθαίνεις που πεθαίνω
η και όχι.
Μην το ξεχνάς:
Ή και όχι.

Διαλογισμός πάνω στο κρεμμύδι

Όλα είναι συναρπαστικά πάνω σου.
Απο τις ελίτσες και τα σπυράκια στο πρόσωπό σου
τη χοντρή κοιλιά σου
τη μυρωδιά του δέρματος σου που σμίγει με τη βανίλια
τις τριχωτές σου μασχάλες
που μοιάζουν με άλλα δυό μουνάκια
που θέλω να γαμάω και να γλύφω
τα γαλανά σου μάτια
που κάτω απο το φως των κεριών
μοιάζουν με τα μάτια γάτας
ή δαίμονα
-κάποιες φορές μπερδεύτηκα-
απ'τους χυμούς σου
που γεμίζουν τα σεντόνια
απο τις κραυγές
και την ένταση του έρωτά σου
τις χαρακιές στο πόδι σου
όλα αυτά
κι αυτά που βλέπω
να φιδοσέρνονται
στο μυαλό σου
καθώς με κοιτάς επίμονα
και χαμογελάς
κι εγώ βαριέμαι
γιατί δεν είσαι εσύ η εκλεκτή
δεν είσαι εσύ η μία μου
δεν είσαι εσύ η μια μου
δεν είσαι συ
δεν είσαι συ
συναρπαστική κι ας είσαι κι απ'όλα...

Κάθε φορά που σου λένε κάποια ηλίθια μαλακία, βάζε στον κουμπαρά σου κι ένα σεντς !Σύντομα θα ξέρεις.

Τα πολλά λόγια δεν είναι φτώχεια,

τα φτωχά λόγια είναι φτώχεια.

Τα πολλά τα λόγια δεν είναι φτώχεια,

τα φτωχά τα λόγια είναι φτώχεια.

Τα πλούσια τα λόγια είναι πλούτος

τα πλούσια τα λόγια είναι πάντα πολλά

και κάθε γράμμα τους είναι πλούτος

και τα κενά ανάμεσα στις λέξεις

και οι τόνοι

και οι ανάσες πριν την κάθε συλλαβή

οι πάυσεις

είναι πλούτος.

Γλουκ.

Ξεκόλλα απο το είδωλο.

Κατανόησε το τίμημα.

Μας δίδαξαν λάθος

αλλά αυτό δε σε απαλλάσσει.

Σέξυ φουρνάρισα Μαρίκα,σε γουστάρω δίχως προίκα

Που τελειώνει το βάθος μιας ψυχής
που το βάθος μιας εμπειρίας;
Αυτή τη ζωή που ζεις αυτή τη στιγμή
πόσα τρισεκατομμύρια τρόποι υπάρχουν να τη μεταμορφώσεις
έχεις σκεφτεί;
και καλά τρισεκατομμύρια είναι πολύ, παραπάει.
Ας πούμε δισεκατομμύρια.
Ας πούμε εκατομμύρια.
Ας πούμε χιλιάδες.
Ας πούμε...χμμμμ....εκατοντάδες!
Ας πούμε δεκάδες!
Εντάξει, ας πούμε δέκα!
Η ας πούμε γύρω στους δέκα.
Αντε, να πα στο διάολο
ας πάρουμε έναν στην τύχη,
άλλωστε ένας αρκεί.
Προς θεού μην παρεξηγηθώ,
εννοώ να μεταμορφωθεί απόλυτα
μιλάω για μεταμόρφωση
και δε μιλάω ποιητικά
μιλάω κυριολεκτικά
εννοώ τώρα
απόψε
άντε το πολύ αύριο.
Δηλαδή,
η κυρα μαρίκα που πάντα ήθελε να γίνει φουρνάρισσα
και έφτασε 60 και ποτέ δεν έγινε
δεν είναι η ίδια
με την Μαρίκα που πήγε στο φούρνο
στα 60 της
στην Ελλάδα της κρίσης και της ανεργίας
και ζήτησε δουλειά
και της την αρνηθήκανε
και τώρα περπατάει πίσω στο σπίτι γελώντας
αλλά τσεκάροντας συνάμα
με την άκρη του ματιού της
και τον επόμενο
φούρνο της γειτονιάς >;)

Άσκοπες ερωτήσεις

-Ναι έχει ωραία γκομενάκια
αλλά είναι μία που δεν παλεύεται,
απλά
άλλο επίπεδο...
-Ποιά ρε;
-Ε, όταν τη δεις θα καταλάβεις.
-Που είναι ρε μαλάκα και δεν τη βλέπω;
-Μη μου τα πρήζεις, όταν τη δεις θα ξέρεις.
-Η ξανθιά στο μπαρ;
-Φφφ...
-Το μωρό με τα τακουνάκια το καστανό;
-....Είπαμε, όταν τη δεις θα καταλάβεις, σκάσε!
-Ποια ρε; Εκεί με τα δύο πιπινάκια;
-...
-;
-...
-Την είδα...Πωω...

Δις Τζούλια, "οι πρώτοι έσονται εσχάτοι.."

Βίος και μόχθος είναι η ζωή
βίος και βία
και μόχθος
και ιδρώτας
και έρωτας και μεράκι
και αλάτι
απο δάκρυα αλμυρά
και ανάγκη
και δίψα
και κύκλος
και υγρά φιλιά.
Γενναιόδωρα κυματίζει
κυματίζει και φέυγει.
Αντίο γιαγιάκα,
σε ευχαριστώ.

Ντάξει δεν είναι και το τέλος του κόσμου.Απλά μην είσαι τσόκαρο και θα απολαύσεις πολλά περισσότερα απο τώρα!

Όταν πλέον αποφάσισε
να του δείξει το σεβασμό που άξιζε
ήτανε πια ένας κλόουν.
ασόβαρη,
λυπηρή,
κι η ομορφια της μια μάσκα.
Τώρα μπορούσε να δει
μέσα απο τα μάτια του
αυτό που εκείνη νόμιζε όμορφο.
Και τι αποκάλυψη!
Εκείνη
δε βρισκόταν πουθενά.
Αόρατη!
Ποιά;
Εκείνη!
Πως είναι δυνατόν;
Αν είναι ποτέ δυνατόν!
Υπάρχω του φώναζε!
Υπάρχω!!
Υπάααρχωωωωωωωω!!!!!
Την είχε συγχωρέσει ήδη απο την αρχή,
γιατί την αγαπούσε
και τη συγχώρεσε άλλες χίλιες φορές στην πορεία.
Αλλά κάθε μια απο τις χίλιες φορές
ήταν ένα σκαλοπάτι
που εκείνη κατέβαινε,
όλο και πιο κάτω
όλο και πιο κάτω
μέχρι που κάποτε
χάθηκε απο το πλάνο.
Φυσικά, αυτό δεν είναι συγχώρεση,
είναι απλά αργό βασανιστήριο,
αλλά ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε;
Όταν πλέον αποφάσισε
να σοβαρευτεί,
τότε συνειδητοποίησε
τι έχασε.
Οχι εκείνον.
Εκείνο

Γκκζζζτ!

Είμαστε οι ζωντανές αναμνήσεις
του μελλοντικού ανθρώπου,
οι ζωντανές αναμνήσεις
του μελλοντικού εαυτού μας,
ολόλαμπες
σαν ηλεκτρικές εκκενώσεις
στις εγκεφαλικές συνάψεις
και κάποιος θυμάται
κάποιος θυμάαταιι
κι έχουμε αυτό τον έλεγχο
τον απόλυτο
να καθορίζουμε τις μνήμες του
κατα βούληση,
να αλλάζουμε το
παρελθόν
του
με τις επιλογές μας,
να αλλάζουμε το παρελθόν μας.
Κάθε φορά που σε πιάνει κλαψομουνία
για το παρελθόν
αυτό να θυμάσαι,
πως το παρελθόν
δε βρίσκεται όλο πίσω σου,
κάποιο απο αυτό βρίσκεται μπροστά
και περιμένει.
Είσαι μια ζωντανή ανάμνηση.
Πάθους;
Ελευθερίας;
Χαράς;
Δύναμης;

Λαγουδάκι.

Γλιστρά

και ξεγλιστρά

όλο και πιο βαθειά

κι όλο που νομίζει

πως ξεφεύγει

ενώ όλα οδηγούν

εκεί,

στο

προαποφασισμένο σημείο.

Έτσι που όλα της

τ'απ'εξω-απ'εξω

γελοία

κι έκπτωτα.

Σαν ελέφαντας πίσω απ'την κολώνα.

Σαν τον οβελίξ με κοτσίδες.

Σαν το Δρακουμέλ ντυμένο στρουμφίτα.

Μα τα μαγουλάκια κοκκινίζουν

και όλες οι θεωρίες 

και τα κουτάκια της 

βαλμένα στη σειρά με τάξη

πάνε βόλτα

και άααντε μετά να τα ξαναμαζέψει

να τα βάλει στη σειρά

να πει το παραμυθάκι

μέχρι να κοιμηθεί

για να ξαναξυπνήσει

πιο βαθειά

πιο κοντά

αν όχι με το σώμα 

σίγουρα με την καρδιά της

που χτυπά

και ψιθυρίζει

την αλήθεια.

0. Ο Γάμος τους.

Τίποτα δεν έκανα.
Σαν τη βαθειά ανάσα που παίρνει ο πνιγμένος
να σωθεί
και μπαίνει ο αέρας με ορμή
σα σχισμή
σε ένα απέραντο μαύρο βελούδο
που ράβεται και κλείνει
ενα ψιθυρισμα φωτός
εξαπλωμένο στα βράχια
σα μέδουσα που λιώνει στον ήλιο
τσιτσίρισμα
με τους φόβους
τις αγάπες
τα φαντάσματα
τους πόθους
τις κραυγές
τις ελπίδες
πίνει τον εαυτό του.
εγώ πρωθυπουργός
εγώ λαντζέρης
και σπαφ
και σπουφ
χτυπάει απο δω
χτυπάει απο κει
αλύπητα στα βράχια
και σπάει
κι εξαπλώνεται
απ'τ'άνθρωπο
στ'απάνθρωπο
Ωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωπππ...
ααααααααααα
και γειά μας
και γειά σας
κι η ψωλή μου στα μεριά σας.

LHP

Μη στηρίζεσαι σε κανένα.
Ο μόνος δρόμος προς κάθετι πραγματικό.
γαμησέ τους
να πα να κουμπουριαστούν.
Αν είσαι λάθος,ζήτα συγγνωμη.
αν αγαπάς, πέστο
αν θες κάτι, πήγαινε .
Αυτά τα τρια αρκούν.
Όχι όμως και να στηρίζεσαι.
Σε πεθαμένους
σε γκόμενες
σε σωτήρες
ρε γάμησε τους
στο διάολο όλοι ρε,
μοναχός σου να μάθεις να περπατάς
κι αντι να ζητάς
ξεκίνα να δίνεις
επιτέλους
στον ίδιο σου τον εαυτό
και οι πεθαμένοι,
οι γκόμενες,
οι σωτήρες
ας περιμένουν.
όταν θα είσαι έτοιμος
θα κάνουν το ίδιο λάθος.
θα ψάχνουνε σε σένα  στήριγμά
και τότε εσύ θα γράφεις ποιήματα
που θα λένε το ίδιο
απλό
κι όμως σωτήριο μήνυμα:
Μη στηρίζεσαι σε κανένα τιποτένιο μαλάκα.

σρο τιποτα

Αλοιφή ο χρόνος
οι αισθήσεις
σρο τίποτα

σρο τιποτα
θυμίσου τ'ανείπωτα

Εμ....υπάρχει λόγος...

Δε σκπαμπάζουν οι άνθρωποι....
δε βαριέσαι
θα καταλάβουν όταν θα είναι αργά.
Γιατί άλλο να πιστεύεις επειδή ξέρεις
άλλο να πιστεύεις επειδή είδες.
Χαώδης διαφορά.
Απο τα σκατά μέχρι τις φράουλες.
Παράλληλα Σύμπαντα.
You can leave your hat on..