Τα μάτια σου στο κόκκινο κουμπί.Όχι στους ομοφυλόφιλους.Όχι στους αναρχικούς.Όχι στα τσάκρα.

Ρε με τι μαλακίες ασχολείται ο κόσμος.
Ε ρε με κάτι μαλακίες που ασχολείται ο κοσμάκης.
Και είναι πολλές
και είναι πολλοί
σαν ένα γιγάντιο τσουνάμι
ενας εκκωφαντικός βόμβος
χαζομάρας
αδυναμίας
ανασφάλειας
φόβου
αμορφωσιάς
και έκπτωσης.
Και νομίζουν πως μιλάω για τους άλλους
όταν εγώ μιλάω γι'αυτούς.
Ξέρω, ξέρω μου λένε,
ναι, ναι μου λένε
απίστευτο δεν είναι;
Ναι, ναι λέω, απίστευτο πραγματικά.
Μαλακίες
μαλακίες
απολύτως μαλακίες.
Γιατί ο καθένας νιώθει πως το'χει ανάγκη
να σπαταλάει την ενέργεια του
ωστε ποτέ να μην καταφέρει
να το νιώσει.
Όλοι τρέμουν (απο τρόμο, μην ξεγελιέσαι)
και γι'αυτό φροντίζουν
να το μουδιάζουν
σπαταλώντας την ενέργεια τους
στρατηγικά
μεθοδικά
και πάντα
Πάντα
στο εύκολο,
το βολικό
το χιλιοπερπατημένο,
όπως κι αν το βαφτίζουν
-Οι πιο πολλοί το βαφτίζουν εξέλιξη-
Εξέλιξη...
Πφφφ........

να νιώθεις τη διαίσθηση σου
όχι τον κομπλέξικο εαυτό σου

να  τιμάς τη διαίσθηση σου

να είσαι ήσυχος

μην τσακώνεσαι με τους  άλλους πιθήκους

να σέβεσαι

μέσα στον πίθηκο κρύβεται ο θεός

μέσα στο θεό ο πίθηκος

ο πίθηκος καθόταν στο κλουβί του
οι άλλοι πίθηκοι γύρω του
τσακώνονταν
πετούσανε μπανάνες
δαγκώνανε μπανάνες

οι ερευνητές απ'έξω γυρίσανε το μαύρο διακόπτη.

ο πίθηκος καθόταν ήρεμος
και παρατηρούσε
απο ένα τυχαίο σημείο στο κλουβί

οι πίθηκοι
πίθηκοι ήταν
σαν πίθηκοι φέρονταν
σαν πίθηκοι σκέφτονταν
σαν πίθηκοι δρούσαν.

Ηταν ένας απ'αυτούς.

Οι ερευνητές φορέσαν τις μάσκες τους.
Ήτανε τρεις.Δυο άντρες και μια γυναίκα.

Ο πίθηκος ήταν ήρεμος
ανέπνεε ήρεμα
παρατηρούσε τους τρεις τους
διαισθανόταν τις αύρες
τις προθέσεις
τη βρωμιά τους
ανάμεσα σε έναν ορυμαγδό
απο κραυγές
μπανάνες
τσακωμούς.

Οι υπόλοιποι πίθηκοι
κάναν ουκακάου-ουκακάου
πιάνονταν απο τα κάγκελα του κλουβιού
χτυπιόντουσαν
δείχνανε τα δόντια τους.
Σπουδαίοι? αυτοί???
Έστω κι ένας τους????

Οι ερευνητές
φορύσαν ρόμπες λευκές.
Ένα φωτάκι άναψε δίπλα απο το διακόπτη
και τότε ο κοντός πάτησε το κόκκινο κουμπί.

Ο πίθηκος ήταν γαλήνιος
ασάλευτος
με βλέμμα κρύο
είδε τους τρεις
στη δεξιά πλευρά του κλουβιού,
είδε και το αέριο σιγά σιγά να ξεχύνεται
απο τον αεραγωγό στ'αριστερά του.

Δυο πίθηκοι μπροστά του σπάγανε ο ένας τα δόντια του άλλου.

Παχιές αγκάλες ο καπνός τύλιγε το ταβάνι
κι έσταζε σα σταλακτίτης λήθης και θανάτου
πάνω απ'τα πιθήκια

κι οι ερευνητές ξεκίνησαν να περπατάνε
προς την έξοδο.

Στον πανζουρλισμό
στην οχλοβοή
στη μιζέρια της ανοησίας τους
φυσικά και δεν τον είδαν.
Οι πίθηκοι.
Και οι ερευνητές.

Όρμηξε
σα βέλος.
Αλλόκοτη εικόνα στ'αλήθεια,

απ'την ακινησία

στην απόλυτη κίνηση

σε μία στιγμή

και σε μία δεύτερη

αυτός στα κάγκελα

και τα λιωμένα κεφάλια των ερευνητών

ανάμεσα τους.

Πια ο καπνός είχε κατέβει
κι όλα ήταν θολά.

Άρπαξε τα κλειδιά απο τη ζώνη της καριόλας
άνοιξε το κλουβί
και βγήκε
παραπατώντας
με όση ενέργεια του χε απομείνει.

οι συμπίθηκοί του
ήταν τελειωμένοι.

Το μόνο που μπορούσε να κάνει,
άρπαξε απ'την ουρά έναν πίθηκο
που σερνόταν κόντά στην πόρτα του κλουβιού
και τον έσυρε μαζί του έξω
παραπατώντας
με το κεφάλι του ήδη να γυρίζει.

Έφτασε ως την πόρτα του εργαστηρίου,
την ξεκλείδωσε
κι ελευθερώθηκε.
Σέρνοντας τον ούγκα-ούγκα ξωπίσω.

Πήρε λιγάκι καιρό
αλλά έφτασε και στη ζούγκλα.
Κι εκεί ξεκωλώθηκε στις μπανάνες
κι εκεί γέλασε
κι εκεί γλέντησε
εκεί τσακώθηκε
εκεί ερωτεύτηκε.
Εκεί.
Όχι πιο πριν.
Εκεί.
Όχι πιο πριν.

Όσο για τον ούγκα-ούγκα
τι τύχη ήταν αυτη;
Τον πούστη...
Τι να κανε άραγε με αυτήν;