http://htwins.net/scale2/

Το μέγεθός μας.
Ό,τι έχουμε και δεν έχουμε,
είναι αυτό.
Το ελάχιστο.
Το μέγεθος παρόλα αυτά.
Ξέρεις, υπάρχει κάτι το γκροτέσκα γελοίο
στην όλη ιστορία των μεγεθών.
Για παράδειγμα, ένα βουνό είναι θεόρατο,
μα η Γη είναι πολύ μικρή.
Ο Δίας είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερος.
Αλλά
έχεις βρεθεί ποτέ σε φουρτούνα,
στη Μεσόγειο ας πούμε;
 Ή,
ακόμα χειρότερα
στη Βόρεια θάλασσα;
Τι πιο τρομακτικό
απο την άμεση επίγνωση
της μηδαμινότητας σου
μέσα σε έναν τρικυμισμένο ωκεανό;
Κι όμως, μια γούρνα με νερό είναι.
Το μέγεθος
σε ένα σύμπαν τόσο απεριόριστα μεγάλο
και ίσως ακόμα και άπειρο
χάνει τη σημασία του,
η οποία όμως,
φυσικά και δε γίνεται να χαθεί.
Πιάστο αυγό και κούρευτο δηλαδή.
Όσο μικρός κι αν νιώθεις,
είσαι κάτι.
Όπως και το βουνό.
Κι ο ωκεανός.
Και οι πλανήτες.
Και οι ήλιοι.
Και τα βακτήρια.
Είσαι κάτι ζωντανό,
με αδένες ,
με οστά,
με σπλάχνα,
με εγκέφαλο,
και νευρα, μάτια, αίματα, νύχια...
Γαμημένη υπερπαραγωγή,
κομψοτέχνημα,
διαμάντι.
Ό,τι κι αν γίνεται πάνω
κι ό,τι κι αν γίνεται κάτω.
Αχα...
Φερράρι σε κοτέτσι.
Αχά...
Λαμποργκίνι σε αιώρα.
Αχά...
Πόρσε σε ενυδρείο.
Αχά...