Είχε όνομα, δεν ήταν ο Κανένας πια!

Πως είναι όταν γυρνάς σπίτι και έχει το αγαπημένο σου φαγητό;
Όταν σου έρχεται μήνυμα απο τον έρωτα της ζωής σου
και σου λέει πως είσαι ο έρωτας της ζωής του;
Πως είναι όταν η βραδιά εξελίσσεται τόσο μοναδικά
που ξέρεις πως θα τη θυμάσαι για πάντα;
Τι σημαίνει αυτό το για πάντα;

Ο Μουσμουλοκτονιάκος μας ας πούμε, είναι και γαμώ τα παιδιά.
Όμως ένας μακρινός του προοοο-προπροπάππους δε συνήθιζε να είναι.
Ήταν ο καημένος λίγο γκαγκά, ξέρεις τώρα
είχε τον ποθο της εξουσίας,
είχε βέβαιως-βεβαίως ένα όνομα με πολλά σύμφωνα και δύο φωνήεντα,
άρα σιγά μη μπω στον κόπο να σας το πω,
είχε πολλά λεφτά και ήθελε κι άλλα,
και το κυριότερο, ηταν ο χαφιές των μους-μους.

Αυτός κανόνισε τα κολπα,
και μίαν ωραίαν πρωίαν η μανδάμ
έριξε έναν ολόκληρο πλανήτη ομορφιάς στο σκοτάδι...

Μέχρι που ένα άλλο βράδυ,
μετά απο χρόνια που έκανε την πάπια
και πως δε γνώριζε τίποτα
και "δε θα τον βρώ τον πούστη που το έκανε;" κτλ.
συνέβη ένα περιστατικό....
.
.
.
.
Γκντουν-γκντουν-γκντουν-γκντουν....
(μουσική ανάκλησης παρελθοντικών στιγμών)
.
.
.
Το περιστατικό!:
.
.
.
Πέντε λεπτά πριν είχε βγεί απο τη βιλάρα του Ραμίνιορρ
(Ναι, του σημερινού δήμαρχου της Κλώντια ντε! Τη μούμιας!)
μετά απο μια μυστική συνάντηση
και τώρα, απο το πίσω κάθισμα του υπερπολυτελούς του ιπτάμενου οχήματος,
καθισμένος σα ράπερ σε βίντεοκλίπ,
κοιτούσε προς τα αστέρια,
ενώ με το αριστερό μεσαίο του χέρι χάιδευε
ένα ψυγειάκι με αρίστης ποιότητος γρανίτα μούσμουλο (πόσο πολύ του άρεσε...)
και με το δεξί μεσαίο του χέρι,
μία βαλίτσα με λεφτά. Πολλά λεφτά....( μα πόσο πολύ του άρεσαν...)

Και σκεφτότανε.

Και οι σκέψεις ήρθαν με την κάτωθι σειρά:

α.) "Τι ωραία, σήμερα πραγματοποιήθηκε το όνειρο της ζωής μου!
Απέκτησα επιτέλους το πρώτο μου δισεκατομμύριο!Γιούπιιιι!!!"

β.)"Ωραία, σήμερα απέκτησα το πρώτο μου δισεκατομμύριο!Γιούπιιιιι!!!"

γ.) "Ενα δισεκατομμύριο...Γιούπιιιιιι!!!"

Τέλοσπάντων, για πολλή ώρα αυτό πάνω κάτω έλεγε στον εαυτό του,
είχε επιτέλους πετύχει το σκοπό όλης του της ζωής
και τι να λέμε τώρα, γαμώ , είχε ένα δισεκατομμύριο!(Σνιάααουρχ!!!)

Το ταξίδι όμως ήταν μακρινό,πολύ μακρινό...
Θέλω να πω, ειδάλλως όλοι οι κάμπιαλ θα ξέραν που βρίσκεται η Μελίνα τους...
Αλλά η μόνη λύση ήταν να ξέρεις που να ψάξεις.Κι αυτοί δεν ήξεραν..
Πρόκειται για ένα αχανές δίκτυο γαλαξιών και μπλαμπλαμπλα
και τελοσπάντων πυρηνικές αστροδιαγαλαξιακές φυσικές τώρα και άστα,
που να σου εξηγω...

Σημασία έχει πως το ταξίδι ήταν μακρινό.

Έτσι λοιπόν, οι σκέψεις συνεχίζονταν με την άνωθι σειρά,
όταν ξαφνικά, το όχημα έκανε μια στροφή προς τα δεξιά
και καθώς διέσχιζε την ατμόσφαιρα του Μούσμουλτρον, την είδε ξανα...
Και του ξέφυγε ένας λυγμός.Και πήγε να κατουρηθεί.
Πάντα φρόντιζε να φεύγει
όταν αυτή βρισκόταν απο ώρα στη δύση της,
τι στο καλό είχε συμβεί;
Τι πήγε λάθος;
Γιατί,γιατί έπρεπε να τη δει τώρα,
σήμερα,
αυτή την τελευταία φορά
που επισκεπτόταν αυτόν τον ηλίθιο κωλοπλανήτη με τους ντιντήδες;
Γιατί, γιατί ήταν τόσο όμορφη η ρουφιάνα;
Γιατί ρε πούστη του;
Και το χειρότερο,
όλη αυτήν την ώρα που εκείνος φρίκαρε,
αυτή είχε αρκεστεί στο να του ζεσταίνει το αριστερό μαγουλάκι
που χωρίς να το καταλάβει το είχε κολλλήσει στο τζάμι
και την κοίταγε
καθώς
απομακρυνότανε,
απομακρυνότανε,
απομακρυνότανε
...

Και το ταξίδι να ξέρετε, ήταν πολύ μακρινό.
Μέχρι να φτάσει, όπως καταλαβαίνετε, στ'αρχίδια του πλέον τα λεφτά.
Μηδεν.
Τίποτα.
Στάχτη και μπούρμπερη όλα.
Ήταν γελοίος.Και ηλίθιος.Και χαφιές.
Μα αυτό δεν τον πλήγωνε καν.
Μόνο η ανάμνηση στο αριστερό του μάγουλο..
Αυτή, αυτή η πιο ιερή αίσθηση που είχε σε όλη του τη ζωή
μόνο αυτή μέτραγε
και μόνο αυτή τελικά τον έσωσε.
Αμέσως μόλις γύρισε πίσω,όλα τούμπα!
Είχε καταλάβει φίλε μου,
τη θέση του
και τη θέση της,
δεν αρκούσε να πεθάνει,
δεν αρκούσε να μετανοήσει,
να βγει και να τα ξεράσει όλα!
Όχι!
Η αίσθηση στο μπουμπουκωτό του μαγουλάκι
τα κατέλυε όλα αυτά.
Έπρεπε απλά να τη φέρει πίσω.
Και μετά ας τον παίρναν απο παντού
μια στρατιά ιπτάμενοι γορίλες. Δεν τον ένοιαζε.
Αλλά πως;
Καλά, τα λεφτά εννοείται τα δώρισε όλα.
Έφτιαξε ένα πανεπιστήμιο
πυρηνικής αστροδιαγαλαξιακής φυσικής,με ειδίκευση στην
"εύρεση κλεμμένων ήλιων σε ένα αχανές δίκτυο γαλαξιών,και επαναφορά τους"
ένα εργαστήριο
πυρηνικής αστροδιαγαλαξιακής φυσικής,με ειδίκευση στην
"εύρεση κλεμμένων ήλιων σε ένα αχανές δίκτυο γαλαξιών,και επαναφορά τους"

κι ένα σούπερ ειδικό τηλεσκόπιο 

για εύρεση κλεμμένων ήλιων σε ένα αχανές δίκτυο γαλαξιών,
(που πρέπει βεβαίως να φροντισθεί η επαναφορά τους).

Τέλος,έγραψε ένα εγχειρίδιο με πορτοκαλί εξώφυλλο και με τίτλο

"Οι Μους-μους γαμιούνται."

Στο οποίο έγραψε ότι ήξερε γι'αυτούς και
για το οποίο όλοι απορούσαν ,
μα ποιοι στο διάολο είναι αυτοί οι μους-μους,
και τι μας νοιάζει δηλαδή εμάς τι κάνουν στα κρεβάτια τους???

Μέχρι που τους είπε.
Ποιοι είναι
και τί έκαναν
και ποιος μαλάκας τους βοήθησε
και τι τα έκανε τα λεφτά και όλα...

Και ύστερα ήρθαν οι γορίλες και δεν τον ξανάδαμε πια...

Παρολα αυτά, οι κάμπιαλτρον είναι περίεργος λαός.
Του έχουν φτιάξει το λοιπόν ένα μνημείο,
που τον δείχνει να τρέχει γελώντας και κρατώντας τα βρακιά του,
καθώς τον κυνηγούν νταβραντισμένοι, εν πλήρει στύσει γορίλες.

Κι απο κάτω γράφουν:

"Το όνομά του είναι
Γκχρμτυστ'  Φτσ΄μ'χνιν.
Μη γίνετε μαλάκες σαν κι αυτόν.
Αλλά, αν γίνετε, ξεγίνετε.Όπως αυτός."

Τι σημαίνει λοιπόν αυτό το για πάντα;
Σημαίνει πως αυτό το πρωί,
ο Μουσμουλοκτόνιαν ξέρει πολύ καλά,
οτι αυτήν την περίεργη αίσθηση στο αριστερο του μαγουλάκι
την είχε πριν ακόμη κι απ'αυτόν τον ίδιο!