Τι με ξυπνάς απ'τις έξι;

Είμαι αντιμέτωπος με ένα μεγάλο ερώτημα
ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μου
μια τεράστια πληγή
που μες στα χρόνια διαιωνίζεται,
την αδυναμία μου την πιο μεγάλη.

Και κάτι μου λέει
πως η απάντηση δε θα είναι τίποτε
απο αυτά που περιμένω.

Παρολα αυτά
κνούμαι ανάμεσα σε αυτά που ξέρω
σαν μέσα σε ένα δάσος
απο κινούμενα δέντρα.

Είναι ωραία
είναι μαγικά
γιατί τα δέντρα αυτά τα σκουντάω
και απομακρύνονται
σα να μην υπάρχει βαρύτητα
σαν όλο αυτό να είναι πλασμένο
με σκοπό να μου δείξει
πως είναι εδώ
για να με προστατεύσει
είναι το γνωστό
είναι το γνώριμο
και στη ουσία του είναι ανάλαφρό

Ενα γαμάτο όνειρο δηλαδή.

Και δες όμως πως ενώ είναι όνειρο
είμαι μέσα του
και παραδόξως νιώθω
πως το ίδιο αυτό το όνειρο
πλάστηκε για να ξυπνήσω
είναι η φύση μας τέτοια
να ονειρευόμαστε
για να ξυπνάμε.

Θέλω να πω
δεν υπάρχει όνειρο χωρίς ύπνο
αλλά δεν υπάρχει και ύπνος χωρίς ξύπνιο.

Αυτά και πάω για νάνι

Οτι τι δηλαδή;

Πραγματικά
οτι τι δηλαδή;

Αν όλοι κάθονταν να ακούνε ότι λέει ο περίγυρός τους
δε θα υπήρχε τίποτε απο τα ωραία.

Αν κάθεσαι και ακούς τι σου λέει ο περίγυρος σου
δε θα κάνεις τίποτα,
θα γίνεις κι εσύ περίγυρος
και τα ωραία πρόσωπα
τα ωράια πλάσματα
τα ωραία πράγματα
οι γνώσεις
οι τεχνικές
οι δυνατότητες
οι προοπτικές
οι λύσεις οι ωραίες
οι διάλογοι
οι ερωτήσεις
τα βιώματα τα ωραία
φυσικά και θα υπάρχουν
απλα εσυ θα είσαι ο περίγυρος
το μπακράουντ
ένα στοιχείο του ντεκόρ
εκεί που όλα συμβαίνουν.

Άκου τον περίγυρο σου,
απόλαυσε τον,
παρατήρησε τον,
είναι όπως ο θόρυβος της κίνησης
σε μια πολύβουη λεωφόρο,
όπως τα τζιτζίκια το καλοκαίρι
όπως η βουή στη λαική αγορά.

Γιατί αν το κάνεις αυτό,
αν συνειδητοποιήσεις
τι σου πλασάρει ο περίγυρός σου,
αυτό αυτόματα σε θέτει απέναντι στον εαυτό σου,
στις ικανότητες,
την πίστη,
τα θέλω,
τη δύναμη σου.

Κι όπως στέκεστε αντίκρυ

κάνεις το βήμα

και ξάφνου βγαίνεις

απο το φόντο,
στο προσκήνιο,

στα πράγματα τα ωραία.

Σφρίγος

Λόγια λένε πολλοί.

Αλλά μετά χάνουν την ευκαιρία

να εκτεθούν.

Στον κίνδυνο,

στο ρίσκο ενός φιάσκου.

Αν θα μπορούσα να εκφράσω

το απαύγασμα της ζωής μου ως τώρα:

Πες λόγια μεγάλα

και επέτρεψε τους να σε τσιγκλάνε.

Κι ας είναι δύσκολο

τουλάχιστον προσπάθησε.

Δείξε στη ζωή τα δόντια σου

και κάθε λάθος σου

κάντο να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου

να το διορθώσεις.

Και όταν είναι όντως δύσκολα τα πράγματα

βρες μεσα σου αυτό το απόθεμα 

ενέργειας

τρέλας

χιούμορ

που θα σε ισορροπήσει.

Όπως στις σειρές

που στο τέλος της σεζον

ο πρωταγωνιστής φαίνεται να τον ήπιε

και στο άνοιγμα της επόμενης σεζόν

τον βλέπεις να σηκώνεται

μέσα στη σκόνη

κάτω απο το δυνατό Ήλιο,

να περπατάει με στυλ και ύφος,

να πηγαίνει στην καντίνα

και να λέει στον καντινιέρη:

'Μια fanta μπλε παρακαλώ.'

Πετάει τις σαγιονάρες

και φωνάζοντας 'Αρρρρρίμπαα!!!'

βουτάει στη θάλασσα!

Γράμμα

Οι ανθρώπινες σχέσεις
είναι ενα πεδίο μάχης.

Ο άνθρωπος ο ίδιος είναι
ένα πεδίο μάχης.

Με τις εκθετιμένες αδυναμίες
τις πληγές
τα χτυπήματα
την παραφορά
τις ανασφάλειες
τους φόβους
το παρελθόν του
που στοιχειώνει
και μεταλάσσει
τα πρόσωπα σε τέρατα
τις μνήμες σε κραυγές
τις πόλεις σε ρημάδια.
Και πέφτουν τα κορμιά
και μένουμε μόνοι
και η μάχη συνεχίζεται
η μάχη μάινεται
κι εμείς
ο πιο σκληρός πολεμιστής
συνάμα
και ο πιο πλανεμένος
ο πιο σαλεμένος
σε άδεια κρεβάτια
σε πολύβουα καφέ
βαθειά στα μπουντρούμια
να μη φτάνουν
οι ήχοι απο τους όλμους
οι ήχοι απο τις λέξεις
και τις μνήμες.
Και αυτό το λέμε πολιτισμό.

Ανάπνευσε.
Ανάπνευσε βαθειά
και άστο να βγεί ξανα.

Δε χρειάζεσαι άλλα όπλα.
Όπλα έχεις πολλά,
μα τι να τα κάνεις;
Οι όλμοι και οι σφαίρες,
τα σπαθιά και τα ξυράφια
δε μπορούν να σε προστατεύσουν.

Μπορεί απο μόνη της αυτή η κατανόηση
να μη δίνει τη λύση
στο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις
αλλά τουλάχιστον
είναι η αλήθεια.

Και η αλήθεια είναι ήσυχη.
Και η ησυχία βοηθάει.

PASSENGER (!)

Πήγαινε πάντοτε 

μονάχα αν τον καλούσαν.

Την αγαπούσε

απο μακριά

χωρίς να υπόσχεται

αιώνια αγάπη,

Σαν το λευκό κερί

στο ήσυχο απόγευμα.

Κι αν κατι ευχόταν 

ήταν να είναι πάντα ευτυχισμένη

ερωτευμένη

γεμάτη ζωή

ενέργεια

περιέργεια

πάθος

χαρά

αγάπη

και

ενθουσιασμό.

Ήτανε

ενα μικρό πούπουλο

ένα χνούδι απλά

που όπως περνάν

τα φορτηγά 

τ'αναταράζουν 

κι έπειτα ήσυχα

αυτό ξανακαθίζει στο έδαφος.

Γιατί δε μας αξίζουν κάποιες φορές

κάποιοι άνθρωποι.

Είναι καλύτεροι απο μας.

Και τους αξίζουν καλύτεροι απο μας.

brighton

εγω δε μεγάλωσα σε υποστηρικτικα περιβάλλοντα.
εμένα με απορρίψαν όλοι.
Όχι μια φορά,
πολλές.
Όχι γι'αυτό που νόμιζαν πως ήμουν,
μα γι'αυτό που είμαι.
και ζητώ
και βρίσκω παρηγοριά
στις λέξεις
στον καπνό
στα τραγούδια.