Πάμπλο Πικάσο-Μίνι Μάους-Εσύ-Το φως-Η ομορφιά σου.

Βαρεμάρα η μοναξιά,

μαλακία

δε λέει.

Αλλά και το άλλο;

κι αυτό μαλακία είναι.

Δε θυμάμαι νομίζεις;

Πωω τι τράβηξα ο καημένος...

Αλλά είναι όμορφο

παρόλα αυτά.

Τι να το κάνεις

να είσαι όμορφη (εξωτερικά)

αν απο μέσα είσαι βράστα...

Τι να το κάνεις να είσαι γόης

και να πηγαίνεις κάθε μέρα με άλλη γυναίκα;

Λες και καταλαβαίνεις τίποτα...

Μούδιασμα...

Της ψυχής

του κορμιού

της συνείδησης,

όλων.

Ούτε και που ξέρω τι λέω σήμερα,

φαντάζομαι αυτό που λέω

είναι πως τη θέλω.

Προφανές δεν είναι;

Λέγκο-Μπάρμπι-Πικατσού

Ποιος υπάρχει απο την άλλη μεριά της γραμμής;

μια αντανακλασή μου

ή ένα άλλο ανθρώπινο ον;

Είναι στ'αλήθεια βαρετό

να μην παίρνεις καμμιά πρωτοβουλία,

εγκλωβίζει την ενέργεια σου,

την ίδια αυτή ενέργεια

που η πρωτοβουλία

όποιουδήποτε είδους 

απελευθερώνει.

Κανείς δεν έγραψε τραγούδι

για τις μικρές τρικλοποδιές.

Κι όμως,

οι μικρές τρικλοποδιές

που προκαλούμε στην καθημερινότητα μας

είναι σαν το γέλιο του θεού

σαν καθαρός αέρας,

μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους

μας βγάζουν έξω απο το κουκούλι μας

απο το μικρόκοσμό μας.

Άλλωστε κανεις δεν παραπονέθηκε ποτέ

επειδή του έκανες δώρο την αγαπημένη του γκοφρέτα,

ή επειδή του είπες

ξέρεις κάτι;Τα μάτια σου είναι σαν δύο καστανές φωτιές

που ζεσταίνουν την ψυχή μου κάποια βράδια.

Αλλωστε,

χρειάζεται να στο πω;

Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει η βαρεμάρα,

η ρουτίνα,

όλοι ξέρουμε τι προκαλεί.

Το παιχνίδι,

το παιχνίδι..

Τι κοσμογονική

αρχέγονη 

απόλυτα συνυφασμένη με την εξέλιξη μας

ανακάλυψη...

Diamonds are forever

Our lives are full of mistakes
roads we didn't follow
things we didn't do
things
things
things we should have said
full
full
of noise
yearnings
numbness
and our minds
our poor mind are full of the past...
the past....
oh...the past is our avenger..
It's as if we've created
an angel of darkness
with beautiful, mellow eyes
and harsh heart,
with bloody feathers,
needy
and ruthless
bossing us
just because of this
simple
one
reason:

We
Didn't
Follow
Our
Hearts.

Nothing more,
nothing less.

We didn't follow are hearts.

I didn't follow my heart.

Is that what you really
want,
need.
deserve
to have written on your headstone?
Fuck off,
of course not.
When you follow your heart,or even better
when
you
follow
your
heart,
every mistake you make gets you a step closer
to dignity,
to self reliance,
to joy.
Because heartbeat is
our inner shaman's teaching.
And we respect.
And we follow.

Ένα αρκεί.

12 συμβουλές για να χάσεις βάρος,
5+1 τρόποι να σε ερωτευτεί,
9 πολύτιμα tips για να αλλάξεις τη ζωή σου.
Πάρε μονάχα ένα.
Ένα αρκεί.
Γιατί το ένα φέρνει τ'άλλο.
Φροντίζει η Αρμονία γι'αυτό.

Nightclubbing in the Orcs' lair

What's that man?
Man...What's that?
How can they be like that?
It's breathtakingly shallow
It's nothing,
it's worse than making ballies with your snotties
which actually is something
-I mean, probably,I am not sure,my English are bad;
making ballies with your snotties...
Does that make any sense? -
I mean,
how can they still be alive
with such  boring  minds?
With such rudeness
and with such an almost unforgivable lack of taste..
Oh my, oh my....
Hahahahahah....
Oh my, oh my.....
Am I in Mordor?
Aaaand...
They are snobbish....
Of course...
Always the same mistake...
Hahahah...
Nothingness is
their sceptre
their crown
and their throne.
So, are they kings?
Are they?
Hmm?
Is nothingness a kingdom you can actually rule?
Anyway,
let's admit that:
I'm only writing this
because I feel this irresistible urge
to express myself
express ME
communicate
raise the bar
to a new world
a new challenge
with new words
for
the same old feelings
impulses
potentials.
Oh....Communicating your feelings...
Oh..that's a good thing...
more good
and sexy
and seductive
than anything,
it makes people melt together
and be born again
as one.
Yeah, it's a cliche.
But true...

Ευοί ευάν Πα(γά)να

Επιταγή ακατανόητη

όπως πυκνά κλαδιά

μέσα στην παγωμένη νύχτα.

Στις άκρες τους

παγοκρύσταλλοι

και δροσιά που στάζει,

ακούς τις σταγόνες

που σπάνε πάνω στα πεσμένα φύλλα.

Μυρίζει χώμα δροσερό

και η μύτη σου είναι παγωμένη

μα δε φεύγεις.

Όλο σου το σώμα συμμετέχει

είναι το δάσος

και η νύχτα

και τ'άστρα κοφτερά διαμάντια στον κατάμαυρο ουρανό.

Πουλιά

πουλιά

πετάνε

μαύρα σμήνη

σμέρνες σκοτεινές

στο τίποτα

στο πουθενά

στο τίποτα

στο πουθενά.

Ακούς λαούτο

και τρείς γυναίκες τραγουδούν
πίσω και δεξιά

στην αρχή για τα πάθηματα σου

μετά για τα παθήματα μας

μα ούτε και σταματάνε

λένε μετά και άλλα

μα όλο και πιο γρηγορα

ή ίσως πιο αχνά

ίσως σε άλλη γλώσσα

ίσως και να σωπάσαν

μα το λαούτο παίζει

αργά

μυστικά

το δάσος κοφτερό διαμάντι στα χέρια σου

το παίρνεις

το εισπνέεις

και σφαδάζεις στον πόνο

και μέσα απ'τον πόνο σε γνωρίζεις

γνωρίζεις τα άκρα

τα αγγεία σου

το λάρυγγα

τις κόγχες των ματιών σου

τη σπλήνα

το βροντοχτύπι της καρδιάς

γέυεσαι το αίμα σου

νιώθεις όλες τις αυλακώσεις του εγκεφάλου σου

και το δέρμα σου ανατριχιά και σχίζεται

απο τη δύναμη σου

ουρλιάζεις

ουρλιάζεις

ουρλιάααζειιιςς.

Θα θυμηθείς;

Θυμίσου.

Θα θυμηθείς;

Θυμίσου.

Κατάκοπος στο βράχο

ιδρώτας χυμένος 

σαν ποταμός

σα δράκος

κι ομπρός σου τρεις γυναίκες.

Έχουν λευκά φορέματα

πανώριες

κι η ανάσα τους

η ανάσα τους...

είναι το Σύμπαν

πάλλεται

εξαπλώνεται

σαλεύει

ρυθμικά

μέσα

εντός

κι εκτός σου

διπλώνεται στα μύχια

εκτοξεύεται στο άπειρο

η ανάσα τους

ανάσα

ανάσα

άνασσα.

Ναι.

Χωρίς έρωτα

είσαι ένας κουραμπιές.

Χάχαχαχα!

Δε μπα να λες,

χωρίς έρωτα,

άαασε μας ρε κουραμπιέ.

Το κουβαδάκι σου και σ'άλλη παραλία...

Αλαργινή...

Παναρχία

Πως διάολο να το χωρέσεις όλο αυτό
σε ένα είδος
μια μανιέρα
μια τέχνη;
Πως να το ορίσεις,
τι να πεις γι'αυτό;
Κι όταν το δεις
πως να ασχοληθείς
με ό,τιδήποτε άλλο;
Δε γίνεται.
Όταν αντιληφθείς
τι σημαίνει ηγέτης,
καπετάνιος της ζωής,
πως,
πως να καταδεχθείς
να είσαι μούτσος
στο ίδιο το καράβι σου;
Να σκέφτεσαι σα μούτσος
να λειτουργείς ως τέτοιος
να κάνεις ματσακόνι στην κουβέρτα
ενώ στη γέφυρα,
στο τιμόνι
δε βρίσκεται ψυχή;
Αυτό είναι αρετή.
Μία φορά αρκεί
και είσαι πάντα εκεί
ό,τι κι αν κάνεις
ό,τι κι αν καταλαβαίνουν.
Είσαι καλλιτέχνης,
ασκείς την Τέχνη των τεχνών,
τον αυτοκαθορισμό.
Πρόσεξε:
Υπάρχουν δάσκαλοι εκει έξω.
Γίνε μαθητής τους,
όχι ανδρείκελο.