Είμαι Τραπεζίτης.Δώδεκα χρόνια καριέρας.Δώδεκα χρόνια κι ακόμα απορώ.

Αλήθεια τώρα,
τι  μετράει πιο πολύ στη ζωή σου
αν όχι αυτός ο ενθουσιασμός,
της αγάπης
της εξέλιξης
αυτή η ανάγκη
η βαθειά ανάγκη
να προσφέρεις στον κόσμο
την ομορφιά σου;
Τόσα χρόνια στα θρανία της ζωής
κι έχεις μάθει
έχεις μάθει φίλε τον κώλο σου
δε σε καλοπιάνω
είσαι μία γαμημένη υπερπαραγωγή
είσαι πολεμιστής
και όλες οι καντάδες που έκανες
όλες οι καντάδες που σου κάνανε
όλα αυτά τα ακραία,
τότε που δεν ήξερες τι θα γίνει
που όλα κρέμονταν απο μία κλωστή
και όμως πήγες.
Και όμως πήγες.
Εσύ και κανένας άλλος.
Εσύ.
Εσύ μπροστά στην ομορφιά.
Εσύ μπροστά στο θέλω σου.
Εσύ διάλεξες το ρίσκο
γιατί ήξερες πως δεν είναι ρίσκο,
είναι ο εαυτός σου.
Δε σε θυμάμαι νομίζεις;
Δε σε θαύμασα νομίζεις;
Δεν κατάλαβα νομίζεις;
Τι, νομίζεις οτι θα το ξεχάσω ποτέ;
Τι,ακόμα πιστεύεις σε αυτά που σου είπα τότε;
Δες μέσα στα μάτια μου την κρυμμένη κραυγή!
Σα δράκος που κολυμπάει στα νερά των ματιών μου,
σαν αγριόγατα που εντόπισε το θήραμα.
Μην ακους τι λέω!Νιώσε!
Όλοι μας λαχταράμε αυτό που έχεις φίλε,
γιατί είμαστε ένα
και αυτό που έχεις το έχουμε κι εμείς
και μας ξυπνάς
μας αναζωογονείς
μας θυμίζεις.
Αυτό είναι όλο,
μην το παίρνεις και πάνω σου.
Σήμερα τραπεζίτης, αύριο ζογκλέρ.
Σήμερα ζογκλέρ, αύριο τραπεζίτης.
Αν έτσι πρέπει.
Αυτό και τέλος.