Δε γίνεται να γίνουν όλοι πλάσματα της προκοπής. Κι αν ακούγομαι λίγο μαλάκας, είναι επειδή δε με νιώθεις, οπότε και στο αφιερώνω.

Δεν υπάρχει
τίποτα
πιο ανέραστο
απο
το
να μη
σε καταλαβαίνει ο άλλος.
Σα μπαλάντα του Κότσιρα!
Γέλιο πρωινάδικης χαζογκόμενας!
Πομπώδες ποίημα κοιμώμενου πνεύματος!
Μπλιάαχ!
Έχω σιχαθεί
κόσμο
για την παγωμάρα του
και έτσι τώρα πια
το κάνω τσακ-τσακ:
Ζυγίζω τον άλλον
με καμιά κουβέντα,
κάνα ζόρι,
κάτι λίγο πιο έντονο
απο την αηδιαστική σούπα
που καλείται ανθρώπινη σχέση.
Κι αν ό,τι πράξει
δε λέει καθόλου,
έφυγε,
έφυγα,
και δεν έχει σημασία.
Είναι σκληρό και απλό:
Κάποιοι άνθρωποι
θα είναι
για πάντα ξένοι
με σένα.
Μπορεί η ζωή
να τους φέρει κοντά σου
ίσα-ίσα
για να σπάσει πλάκα
με
την
ατελείωτη
ξενέρα
που αν την πατήσεις
και το ψάξεις,
αργά η γρήγορα
σαν
καραμελωτό,
μεγαλοπρεπές
κωλοδάχτυλο
θα ανατείλει
στον ορίζοντα.
Ξέρω!
τα χω πάθει αυτά!
Φυσικά,
έχεις κάθε δικαίωμα
και το προτέινω ανεπιφύλακτα
να ασκηθείς,
να θελήσεις να μοιραστείς,
να σταθείς ερωτικός,
δηλαδή ελκυστής,
δηλαδή μάγος,
δηλαδή φίλος,
δηλαδή εραστής,
σύμμαχος δηλαδή,
δαίμονας,
ελάφι
κι όχι μουσχάρι.
Άλλα έχε κατα νου
το καραμελωτό που λέγαμε...
Κι ακόμα κι αν ακουστεί άσχετο
εγω το λαλώ:
Διατράνωσε
τις θετικές σου ποιότητες
και χτίσε τη νέα σου κοσμοθέαση
πάνω σε αυτές
για να πάψεις
να'σαι
μαλαπέρδας.
Είναι σα λεπτές κλωστές,
σαν αδιόρατα χνάρια,
που αν καταφέρεις
να τα βρείς,
σε οδηγούν
σε κάτι αξιόλογο.
Αυτά.
Εδώ
μόλις άρχισε να βρέχει
πολύ δυνατά,
είμαι τσιτσίδι
και ετοιμάζομαι
να κάνω βουτιά
στη μπανιέρα μου.
Ξέρεις,
άλατα
αφρόλουτρα και τέτοια.
Πώωωω!!!!
Επαναπροσδιορισμός
της έννοιας
Ηδονή!!
Σπλάσσσσσσσσσσσσσσσ!!!!!
Σπλάσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ!!!!!!!!!
Σπλάαααασσσσσσσσσσσσσσσσσ!!!!!