Αν γυρεύεις ατιμωρησία,τράβα σε άλλο σύμπαν.

Αν παρατούσες για λίγο
το κρύο τουπέ του κοιμήση
και ντυνόσουν το διάπυρο μεγαλείο σου
θα σε έκανα κέφι.
Αλλα τώρα...
Προσβάλλεις κόσμο
απο χοντροκοπιά,
αποξενώνεσαι απο την ουσία σου
απο χοντροκοπιά,
νεκρώνεις την ικανότητά σου για μάθηση
απο χοντροκοπιά,
νομίζεις πως κερδίζεις όταν
χάνεις
χάνεις
χάνεις
απλά και μόνο
απο χοντροκοπιά!
Στέκεις αλαζονικά (και όχι εωσφορικά) απόμακρα,
όχι μόνο απο τους άλλους
(Που δε θα έπρεπε να
-και υποτίθεται μόνο πως δέν-
σε νοιάζουν)
αλλά απο ΕΣΕΝΑ.
Και αυτό είναι σχεδόν το χειρότερο
που μπορεί να σου συμβεί.
Γιατί το πραγματικά ασυγχώρητο
είναι που
χλεύασες
απαρνήθηκες
ξενέρωσες
ή καθόλου δε βοήθησες
εμένα.
Γι'αυτό
καθώς ανεμίζοντας γλυκά-γλυκά
το μεσιανό μου δάχτυλο
σου δείχνω για τελευταίες στιγμές
την πλατάρα μου,
σου λέω
χωρίς καλοσύνη ή ό,τι άλλο
πώς
Δε σου φταίω εγώ
που είπες τη Ζωή ζωούλα ζωάκι.