Είναι Ρυθμός.

Και ιδού!
Μια επίμονη πλάνη χάνεται
και για πρώτη φορά ανοιγεσαι
σε μια Μουσική που αγνοούσες οτι υπάρχει.
ΟΛΟΙ σκεφτόμαστε τα ίδια.
ΟΛΟΙ είναι
επίδοξοι κυρίαρχοι
αδάμαστοι ονειροπόλοι
δίκαιοι αδικημένοι
ΟΛΟΙ στην προσωπική τους σαπουνόφουσκα.
Δές μας,
στα λεωφορεία
στο σπίτι
στην παρέα
στη δουλειά
καθώς ο ένας δαίμονας μετά τον άλλο
θολώνει την ουσία μας,ήτοι την ουσία.
Οργή...άαααχχχχ..
Απειλή....φυλάξου!!
Ζήλια....γρρρρ...
Φθόνος Πράσινος...
Εγκλωβισμός!!!Τρέξε!!!!
'..Εκείνη, ο Κώστας, το κρεβάτι μου,
δεν πράττω, δεν έπρεπε, ο καριόλης..'
Χέχε...ξεκίνησε πάλι..
Φτυαριές άχρηστης ,ασύνδετης,
μηχανικής πληροφορίας
που γλυκά-γλυκά
κι αφεύγατα γαμά
το ψυχικό και βιολογικό σου είναι,
με μόνο απόντα φαντάζεσαι ποιόν.
'..Θα το αλλάξω, κωμωδία, μου λείπει,
τι θα κάνω Θεέ μου, ρεβύθια,
δε με θέλει,να με πάρει..'
Αριστοτεχνικά πλάθεις φώς ψεύτικο,
πέφτεις στη λούπα,
διοχετεύεις το λιγοστό σου απόθεμα
στο γλέντι του νοητικού αυνανισμού σου.
'...Δέν είμαι χαζός,είμαι χαζός,
δεν είμαι χαζός,καρκίνος,τον ηλίθιο..,
είμαι άσχημος,να μήν τα καταφέρει,
θα πεθάνω,κανείς δεν είναι αληθινός,
ΕΓΩ ΞΕΡΩ!'
Χάχα ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ!!!ΣΕ ΛΙΓΟ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙΣ!!!
'..Με γουστάρει..ειμαι ποολύ έξυπνη..
είμαι ο αφυπνιστής των ηλιθίων,
όλοι σας και μόνος μου ρε,
θα γίνω συγγραφέας,είμαι ο ομορφότερος,
ήμουν άτυχη,εγώ για το καλό του τό κανα,
ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΔΙΑΙΤΑ!!!''
Χάαααχαχαααχααα!!
Δές,
νιώσε,
άκουσέ
(κυριολεκτώ)
το παρανοικό μας αριστούργημα,
την επωδή των αδύναμων μαγίσκων,
την προσευχή στο Θεό της Χαμένης Μπάλας.
Έλα..
Δές,νιώσε και άκουσε..
επένδυσε συνείδησή στην πραγματικότητα,
δηλαδή,κάντο ρε παιδί μου,
και όταν γίνει αυτό που πρέπει
θα έχεις κατανοήσει τι ακριβώς εστί...
...
....
.....
ΝΤΑΓΛΑΑΝ-ΝΤΑΝΓΚΛΑΑΝ!!!

ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!!!

Που ήταν ολοδικός σου.
Αυτά.
Φιλιά με γλώσσα αν είσαι κοριτσάκι ωραίο ζουμερό.

Μαλακός σα βούτυρο και γλυκός σαν κρέμα!

Μιάμ!
Ρε παιδί μου έχει ομορφιές η ζωή..
Ο Στόχος
ο Έρωτας
η Φιλία
το Καινούργιο
η Δημιουργία
η Αγάπη
η Επιτυχία
η Γνώση..
Το Αναπάντεχο Καλό
η Γοητεία
η Χαρά
το Νερό
η Ζεστασιά
το Σέξ
το Γέλιο..
Η Εξήγηση
η Επιτυχία
η Καύλα
η Επιμονή
η Δύναμη..
Χάχαχα, καλά δεν τα λέω ρε γαμώτο;
(Ναί ναί!)
Οι μπόμπιρες, οι ψιψίνες, ο μουσακάς χαχαχα..
Μιάμιαμιάμ!!!
Η Μουσική
Tα Βουνά
H Φαντασία
H Απόφαση!
Γαμώ!

Όχι,φυσικα και δεν απευθύνεται προς όλους.Είπαμε,σεβασμό στους Αδαμάντινους ειδάλλως πάμε για φούντο μια ζωή αρχύτερα.

Με κοιτάς και ακούω τη σκέψη σου:
'Περίεργο παιδί ο ...'
Ναι χτικιάρη,
είμαι περίεργο παιδί,
απο αυτά που γίναν απότομα
παραπάνω απο άντρες
κι έμειναν για πάντα έφηβοι.
Χάχαχαχα,
να μπορούσες μόνο να διαισθανθείς
αυτή τη λαχτάρα,
την αναπάντεχη ανάφλεξη,
τη βαθιά μου ταύτιση
με αυτό
που, ποιητικά και μόνον, αποκαλώ
θεική πτυχή της φύσης
και δε θα ήσουν ποτέ ξανά ο ίδιος.
Δηλαδή να,
καμιά φορά
εκεί που περνάς
μπροστά μου
με τα στρουμπουλά σου ποδαράκια
τη γερασμένη σου φατσούλα
ή το πηγμένο στο make-up
φριχτό γλυκό σου προσωπάκι,
κρατώντας το παιδάκι σου αγκαλιά,
Με τατου
ή με γραβάτα,
με ράσα,
με στολή,
με καυτά σορτσάκια,
κάνοντας το ζογκλέρ στα φανάρια
ή το γόη στο μπουρνάζι,
το διανοούμενο της αριστεράς,
τον καριερίστα
ή τη θλιμμένη μνηστή,
τη δεξαμενή γνώσης
ή τον πολυταξιδεμένο Οδυσσέα,
κι ενώ σε κοιτάω
με αυτό το βλέμμα το αγελαδινό
με τα μεγάλα υγρά μου μάτια
καρφωμένα στα χείλη σου
μη μου ξεφύγει ούτε σταγόνα
πολύτιμης γνώσης
με το ζόρι κρατιέμαι
να μην πηδήξω πάνω σου
και γατζωμένος απ'τα αυτία σου σα μαϊμού
αρχίσω να βελάζω:
'Λούζεεεεεεεεεερρρ!!!'
'ΛΟΥΖΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΡΡΡΡΡΡΡΡ!!!'
'ΓΑΜΙΟΛΑ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ!!'
'ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΡΡΡΓΚΑΑΑΑΧΧΧ!!!!!!

Εμ τί..

Οφείλεις να το παραδεχτείς.
Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο
να είσαι τελείως ηλίθιος
δίχως να το καταλάβεις ποτέ.
Σήκωσε τα τείχη της μόνωσης,
ύψωσε τη σαρισα με σκοπό το φόνο,
διώξε τα σκουλήκια
και πάντα θα υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο.
Ταξίδεψε όλο τον κόσμο,
κάνε πραγματικότητα όλα σου τα όνειρα,
Ζήσε τη ζωή με πάθος!!!(χάχαχαχαχα)
και πάντα θα υπάρχει αυτή η γαμημένη
μικρή αλλά καταστροφική πιθανότητα,
δηλαδή ότι κι αν κάνεις
να είσαι ανέκκλητα κρετίνος!
Απαρνήσου τούς αφέντες,
θεώρησε οτι ζείς σύμφωνα με τους νόμους της φύσης
ή
οτι είσαι ένα ξέρασμα,μια καταραμένη φύτρα αυτής
και τίποτα δεν αλλάζει.
Γίνε νεοχίππης
νεοαριστερός
παγανιστής
σατανιστής
μέταλχεντ
ή επιστήμων!
δώσε όλα σου τα υπάρχοντα στους φτωχους
μάθε να πετάς με τη σκέψη
ενεργοποίησε και τα σαρανταεπτά πλοκάμια της θέλησής σου,
γάμα όοοολες τις γυναίκες ,τους άντρες και τα αρμαντίλλο του Σύμπαντος,
αλλα τίποτα!Εκεί!
Ντουβάρι ρε παιδί μου!
Γι'αυτό,
σταμάτα να κουνάς τα καμπανέλια σου
με την πρώτη ευκαιρία
σε πλατείες και χωριά
ψαγμένε και ευρυμαθή,
πολιτικοποιημένε,
ευαισθητούλη,
ταγμένε σε βλαμένους σκοπούς
και διψασμένε για μαλακίες,
σύγχρονε άνθρωπε.
Γιατί
απλούστατα,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ!!!

Κι επειδή πρόκειται περί γραπτού
και μπορεί
να μην
τό πιασες,
επέτρεψέ μου:

Καταρχήν,να ξεκαθαρίσω πως
κάθε λέξη την τονίζω ξεχωριστά
βάζοντας καλομετρημένες παύσεις ανάμεσα,
έχω τα μάτια ελαφρώς γουρλωμένα
για λόγους θεατρικότητας,
τα χέρια προτεταμένα
με τα δάχτυλα ίσια αλλά χαλαρά
σα γνήσιο πατριαρχικό σύμβολο του Νέου Αιώνα,
και κουνάω το κεφάλι
μπρός-πίσω με έμφαση
και απο ΜΙΑ φορά για κάθε λέξη
καθώς απερίφραστα
σου ξαναλέω πως



ΔΕΝ...---

ΕΙΝΑΙ ...-----

ΑΥΤΟ!!!

Αν γυρεύεις ατιμωρησία,τράβα σε άλλο σύμπαν.

Αν παρατούσες για λίγο
το κρύο τουπέ του κοιμήση
και ντυνόσουν το διάπυρο μεγαλείο σου
θα σε έκανα κέφι.
Αλλα τώρα...
Προσβάλλεις κόσμο
απο χοντροκοπιά,
αποξενώνεσαι απο την ουσία σου
απο χοντροκοπιά,
νεκρώνεις την ικανότητά σου για μάθηση
απο χοντροκοπιά,
νομίζεις πως κερδίζεις όταν
χάνεις
χάνεις
χάνεις
απλά και μόνο
απο χοντροκοπιά!
Στέκεις αλαζονικά (και όχι εωσφορικά) απόμακρα,
όχι μόνο απο τους άλλους
(Που δε θα έπρεπε να
-και υποτίθεται μόνο πως δέν-
σε νοιάζουν)
αλλά απο ΕΣΕΝΑ.
Και αυτό είναι σχεδόν το χειρότερο
που μπορεί να σου συμβεί.
Γιατί το πραγματικά ασυγχώρητο
είναι που
χλεύασες
απαρνήθηκες
ξενέρωσες
ή καθόλου δε βοήθησες
εμένα.
Γι'αυτό
καθώς ανεμίζοντας γλυκά-γλυκά
το μεσιανό μου δάχτυλο
σου δείχνω για τελευταίες στιγμές
την πλατάρα μου,
σου λέω
χωρίς καλοσύνη ή ό,τι άλλο
πώς
Δε σου φταίω εγώ
που είπες τη Ζωή ζωούλα ζωάκι.

Λιοντάρι με ρούζ και περμανάντ.

Κατανόησα πως είμαι τιποτένιος
κι έχασα κάθε μου χαρά.
Κοιμήθηκαν όλα τα κάλλη που ονειρεύομουν
κι έμεινε ξύπνιος ο εφιάλτης.
Όμως,η μία ευλογία είναι που ξέρω ως τα πέρατα της ύπαρξης μου
πως δεν υπάρχει δικαιολογία.
Η άλλη είναι ανείπωτη.

Αυτό ήταν όλο κι όλο που έχασες.(Και λίγο Ήλιο)-Χάααχαχαχααα!!!Κάαρμαααα!!!Κάθαρμααα!!!!

...Όχι...δέν πρέπει...
μμμ...σταμάτα....δεν πρέπει...
είναι φίλη μου...αχχ... το άγγιγμά σου...
ααχχ τη γλυκά που φιλάς...
Μή...άαααααχχχ....τι κάνεις;;άαχ..ααχχ..αααααχχχ....

...Και είδα πως ο κόσμος είναι βία και αίμα

Όλοι μοιράζονται την ίδια δίψα για το αίμα σου
και πρίν το καταλάβεις
είσαι διαλυμένος στη γωνιά σου
κι εκείνοι προχωρούν
ήσυχοι στην αθωότητα του βέβηλου παραμυθιού τους.

Δεν θα έχει σημασία η δικαιολογία του καθενός,
η άγνοια
ή
η αδιαφορία του,
το άδειο του κουφάρι,
η άψυχη ασχήμια του,
η σημαία του Θεού του,
όταν διαλυμένος στη γωνιά σου
θα θυμάσαι αυτά τα λόγια
και θα ξέρεις πια
οτί ξέρω ακριβώς για ποιό πράγμα μιλάω,
ενώ εκείνοι θα προχωρούν
βρώμικοι
βρώμικοι
βρώμικοι.