ε ρε μανία όλοι να πηγαίνουν να τη βγάλουνε στο τζάμπα!

Στους μοναχικούς κίτρινους τοίχους
μια τσίχλα βυσσινί ήταν κολλημένη.
Να πω απο την αρχή
πως τα χρώματα έχουν σημασία.
Και οι λεπτομέρειες.
Έτσι, η μπογιά στο ταβάνι είχε σκάσει (ήταν άσπρο)
και ο φωτισμός ήταν μπεζ.
και οι τοίχοι μοναχικοί.
Η τσίχλα φίλε ήταν όλα τα λεφτά.
Ήταν απο αυτές τις τσίχλες που κατέβηκαν στη γη
για να απελευθερώσουν(μουάχαχαχαχαχα) τις άλλες τσίχλες απο τον εαυτό τους
το ζουμερό το φρουτώδη το γλυκό κι εύπλαστο.
Κι αν οι σκύλοι δεν ήταν τόσο μπούφοι,
κι αν οι γρύλοι δεν ήταν τόσο ισχυρογνώμονες
κι αν οι τζίτζικες δεν ήταν τόσο μαλάκες
και αν οι άνθρωποι το βουλώναν για μια στιγμή
κάτι θα γινόταν και μέσα σε αυτούς.
Η τσίχλα όμως φίλε ήταν όλα τα λεφτά. Η τσίχλα ήταν όοολα τα φράγκα.
Ήταν τέλεια
ήταν υπέροχη
και δε χωράει παρομοίωση,πάρτο έτσι.
Τέλεια και υπέροχη.
Μια τσίχλα όλα αυτά,
ένας βούδας,
ο θεός.
Και που να πήγαινε δηλαδή;
Τι να κανε;
Να μεταμορφωνότανε κοκκινοσκουφίτσα και να θεράπευε τον κακό το λύκο
απο τα παράξενα φετίχ του;
Να πήγαινε στα κεντρικά του CNN και να διαλαλούσε το νέο ευαγγέλιο;
ήταν εδώ, στο χώρο, κάπου στη γύρα,
κάπως βρέθηκε
κάπως προεκυψε,
μας βγήκε τσίχλα τελικά
και ήταν εντάξει.Φυσικά και ήταν εντάξει.
Χάχαχα, φυσικά και ήταν εντάξει.
Κάνα δυο υποψιασμένοι πήραν ένα βιβλίο του πλάτωνα
και της το πήγαν
να δουν τι θα πει
αλλά το μόνο που μύριζε η τσίχλα
ήταν η βρώμα της χωρίς έρωτα ανάγκης για επιβεβαίωση.
Γιατί όταν το θέλεις το κορίτσι
δεν περιμένεις τη μαμά να σου δώσει το οκ.
Το θες ακόμα κι αν ο ίδιος ο θεός σου πει όχι.
κι έτσι ανασταίνεται ο θεός μέσα σου.
Αυτά τους είπε.
Και δεν ξαναμίλησε σε άνθρωπο,
όλα τα άλλα τα είπε στα τσιχλίσια.