Σουρεάλ?

Ένα ποίημα 

κίτρινο φωσφοριζέ

με ροζ φωσφοριζέ καρδούλες.

Όλα σταμπίλο.

Κάτω κάτω

πράσινο φωσφοριζέ

σαν τα γρασίδια που ζωγραφίζουμε

ξέρεις

χρίτσι χρίτσι χρίτσι

πράσινες κάθετες γραμμές.

Και γκλονγκ γκλόνγκ

στη μέση του ποιήματος

εκείνη κόβει βόλτες.

Έχει χείλη βαμμένα κατακόκκινα

είναι μουνάρα

κι ας είναι ψάρι,

και δέντρο να ταν

πάλι μουνάρα θα'τανε

πως το λένε

είναι θέμα αύρας

όχι μορφής.

Θέλω να σε φφφάω!

της φωνάζω!

Όχι μου λέει,

εγώ

εγώ θέλω να σε φφφάω!

Μωρε πριτς!της λέω!Μη φας, έχουμε γλάρο!

και βουτάω

κι όλα είναι κίτρινα φωσφοριζέ

και κάτι ροζ φωσφοριζέ καρδιές

πετιούνται δεξιά κι αριστερά μας

και το γρασίδι γαργαλιστικό

κι ούτε που κατάλαβα πότε ξημέρωσε

και πιο χαπυ έντινγκ δεν παίζει

γιατί στο τέλος

αποκαλύφθηκε

οτι τελικά

το μόνο που μετράει 

είναι να κυνηγάς

και να κατακτάς

αυτό που πεθυμάς.

Ή να σε κυνηγά

και να σε κατακτά

αυτό που πεθυμάς.