Αφιερωμένο!

Να ρε φίλε μπλογκ!
Αυτό είναι χρώμα!
Αάααντε να πούμε...
Τώρα επιτέλους
μπορώ να σας πω
για τον καημπόη τον Σνακ:

Καβάλα στη φοράδα του την Κανελένια,
γυρνούσαν απο την έρημο Γαμήδω,
σκονισμένοι και κατακουρασμένοι...
Ιδρωμέεεενοι...
Λαχανιασμέεεενοι...
Δράμα!

Αν τους έβλεπες
έτσι όπως κατέφθαναν στην πόλη
κάτω από τον άγριο 'Ηλιο,
θα έπαιρνες όρκο οτι ήταν
δύο λιπόθυμα ζόμπι που υπνοβατούν,
σέρνοντας την αύρα τους δίχως νόημα,
ένα βήμα πριν -ή μετά- το χαμό τους.

Κάτι τέτοιες μαλακίες
σκεφτόντουσαν και οι κακοί
καθώς τους περιμέναν κρυμμένοι
πίσω απ'το βενζινάδικο του Μαϊκλ.
Που να ξεραν όμως....

"Πωωω, τι χρέπια είναι αυτά;
Ρε αυτοί οι δυό είναι που μας πήγαν γαμιώντας
απο τη μια άκρη της ερήμου στην άλλη;
Χάαρ-χαρ-χαρ-χαρ-χαααρρρρ!!!!"
Λέγανε και γελούσαν φωνακλάδικα,
ως γνήσιοι κακότατοι
και ως χονδροειδέστατοι ασχημομούρηδες που ήταν!

"Αράξτε, καθαρίζω εγώ! Δυο λεπτά; Δε θα μου πάρει!!"
Είπε ένας μελαχρινός με μούσια και χρυσο δόντι.

Και τσουπ! Πετάχτηκε!

Πάο-πάο-πάο!
Κάνει το πιστόλι του Σνακ
σε κλάσματα δευτερολέπτου!
Σνάκ-Μπάμ Λούκυ Λουκ!

Στα καπάκια πετιέται ένας άλλος!
Με λαμπερά χρυσά μαλλιά
σαν του Λέγκολας!
Ήηηη-η-η-η-ηηη!
Χλιμιντράει η Κανελένια
και του πατάει δυό εναέριες κλωτσιές.

-Να κι ένας τρίτος!!!
-Που είναι; Δεν τον βλέπω!!!
-Ούυυουου!!!Στη στρατόσφαιρα ήδη!!!

Ορμάνε τώρα και οι σαρανταέξι κακοί μαζί!
Ήηηηηη-χάααα!!!

Τα είχαν όλα σχεδιασμένα...
Ήταν σίγουροι πως εδώ και τώρα
θα καθαρίζαν με τα "κανελένια σνακ"
(Αυτό ήταν το κωδικό όνομα που χρησιμοποιούσαν
για να μην καταλαβαίνει κανείς για ποιους μιλάνε!
Πόσο δαιμόνιο!)

Σαρανταέξι κακοί αντρακλαράδες λοιπον,
με μπιστόλες και σπιρούνια.
Δύσκολη υπόθεση για τον καθένα.
Όμως ο Σνακ και η Κανελένια ήταν καλοί.
Καλύτεροι από τους εξωγήινους.
Καλύτεροι από τρίο με δίδυμες.

Καλύτεροι απο το Μπουκόφσκι.

Καλοί.

Εκατόν δεκαεννέα δευτερόλεπτα

μετά από την αχρείαστα αισιόδοξη
δήλωση του χρυσοδόντη
ο Σνακ και η Κανελένια βρισκόνταν
ανάμεσα σε σαρανταοκτώ πτώματα
και μισό έτος φωτός κάτω
απο ένα ακόμα πτώμα-αστροναύτη.
"Αούχμ...Αυτό ήταν όλο;" είπε και τεντώθηκε.
"Ηήηη-η-η-ηηηη" αποκρίθηκε η Κανελένια
και του έγλειψε τη μούρη.
"Πάμε ζαργάνα μου..."

Ήταν επιτέλους τόσο, μα τόσο έτοιμοι να αράξουν
στο μπαρ του
"Σαλούν του καλού μας Κύριου Βασίλη",
να σκάσουν στο μπέρμπον
και να σπάσουν στο ξύλο όποιον τολμήσει να πει
ανέκδοτα για άλογα που κάθονται στο μπαρ.
Γιατί η Κανελένια δεν είναι άλογο.
Είναι η Κανελένια.
Δίχως τζιριντζάντζουλες.

Δε φτάναν οι νταλγκάδες μας,θέλει κι η Μαριγώ γαμπρό....

Άαααχ...
Τόσοι πολλοί λένε και λένε....
Μα είναι μια λεπτή γραμμή...
Αν την ξεπεράσεις
μπορεί να κολλήσεις για μήνες
για χρόνια,
για μια ολόκληρη ζωή....
Όποιος μίσησε τον εαυτό του
ξέρει για ποιο πράγμα μιλάω
και τώρα που το διαβάζει
λέει απλά "ναι".

Κατα τ΄άλλα....
"Πρέπει να στέκεσαι στα πόδια σου."
"Ό,τι έγινε, έγινε. Κοιτάμε μπροστά τώρα."
"Που είναι η πούτσα σου ρε Μπόκορη;"
"Είσαι δειλός."
Και άλλα ευτράπελα,
new age,
ηθικοπλαστικά,
εμέταμπλ,
τελείως ξένα
ως προς την αξιοπρέπεια
και τη δικαιοσύνη
σλόγκαν..

Γαμώ τα νομιστεράκια γαμώ....

Φίλοι

Που ήταν όλοι αυτοί

όταν τους είχα πιο πολύ ανάγκη;

Όταν βίωσα την απόγνωση;

Που βρίσκονταν όλοι αυτοί

όταν υπέφερα;

Μμμμμ;;;;;;;

Πούουυ;;;;Ε;;

Μήπως στο φραουλοχωριό;

Όχι!

Τότε σίγουρα στη διαμαντένια πολιτεία!

Ούτε!

Μήπως κάτω απο το νεροχύτη, δίπλα στο cif;;;

Πφφφφφ....Μήπως είσαι λίγο μπουνταλάς;Όχι!

Εεεε δεν τρώγεσαι!

Θα μας τρελάνεις εσύ σήμερα!

Ε, μα πες μας, που ήτανε τέλοσπάντων;;;;;

(Μια σημείωση:

Έβλεπε κανείς σας "Το Ρετιρε";

Αν ναι, η παραπάνω στιχομυθία είναι του στυλ 

των σπαρταριστών συνομιλιών

ανάμεσα στη Τζόυς Ευείδη και τη γιαγιά της.

Αν όχι, τότε σας διαβεβαιώ

πως πρόκειται για μια πολύ κρύα στιχομυθία, 

στα πρότυπα μιας απύθμενα κρύας "κωμικής" σειράς.

Συνεχίζω.)

Εεεε! Δεν τρώγεσαι αδερφάκι μου!

Σάμπως να μου φαίνεται

πως εσύ σήμερα

έχεις βαλθεί να μας ζουρλάνεις!

Θα μας πεις που ήτανε τελικά;;;;

Εεε ώχου τώρα...Μα τίποτα δεν καταλαβαίνεις;;;

Δίπλα μου φυσικά!!!!

Μου κάνανε 

φιλικά πατ-πατ στην πλάτη

και θέλανε το καλό μου

-κι ας ξέραν πως δεν ξέραν ποιο είναι αυτό-

μου δίνανε συμβουλές,

με ακούγανε με προσοχή

και κάναμε musaka parties,

πρόβες,

συναυλίες,

σεξ,

μανούρες,

φιλοσοφικές συζητήσεις,

μουσικές βραδιές,

φίλοι και φίλες 

στη σιωπή,

ακούγοντας μουσικές, 

πίνοντας βότκες

και αβαβά, 

ψοφώντας στο γέλιο

τόσο 

απαράδεκτα 

υπέροχα

που ,

μαζί με τις τηγανητές πατάτες,

είμαι της άποψης

πως οι φίλοι είναι ένας ακόμα λόγος 

για τον οποίο αξίζει να γεννηθεις.

Έβαλα το ποτό μου...

Μαρτίνι,

με λικέρ φράουλα,

λεμόνι

και πάγο.....

Μαε-Μαρτίνι.........

Το οτι κάνω πρόποση για την υγεία

και την ευτυχία των φίλων μου εννοείται!

Αλλά δε χορταίνω να το λέω!

Έλα γειά μας! Κάθε Ευτυχία!

Σαμσάρα (Η γιγάντια κοσμική τσατσάρα- Ή, πως να βγάζουμε τις ψείρες)

Βάρα παλαμάκια
που παίζουν με τη μπάλα
πάνω στη γλυκιά  τους
τη μουσούδα .

" Ώπα-ώπα ώχου το!"

Σαν τις φώκιες.

Βάψτους κλόουν.

Αυτό θέλουνε.
Καμμία συνέπεια.
Καμμία ευθύνη.
Ποτέ ντομπροσύνη.
Ποτέ κότσια.
Αυτό ζητούν.
Να υποδουλωθούν.

Σε θέλουν δικό τους το καταλαβαίνεις;

Είσαι απ'τη μια εσύ
και απ'την άλλη οι άλλοι.

Τι βαρετή ενασχόληση....
Φυλάξου, γιατί
οι άλλοι είναι απλά μέσα σου..

(Ακούγεται βαρύγδουπο άραγε όσο χρειάζεται;
"...Φυλάξου, γιατί
οι άλλοι είναι απλά μέσα σου.."
Δεν ξέρω.
Απλά; Μέσα σου;
Φφφφ....Μα τι άλλο θα γράψω για να γαμήσω;
Επιτέλους ρε κορίτσια...
Εδώ ο άνθρωπος υποφέρει...
Κάντε κάτι να μου κλείσετε το στόμα....) 

Γατάκια εδώ...γατάκια εκεί...

Γούστο φίλε...
Πρώτα και πάνω απ'όλα γούστο....
Ναι,ναι...
Αυτό είναι διαλογισμός...