Μετάνειρα Έξυπνη

Πάγκαλο δώρο του Πανός η πανική ενέργεια.

Το Παν σε εδίδαξε

 σ'ετοίμασε,

τώρα στο πλήρωμα  

σου κάνει την τιμή να σε παλέψει.

Φίλεχθρος

 Δηλαδη πως αλλιώς περιμενεις να γινει;

Αν δε φας λάσπη, 

αν δεν υποφέρεις απο τα λάθη σου χωρίς λόγο,

αν δε χάσεις καιρό και τον εαυτό σου,

αν δεν κατηγορήσεις ανόητα τους πάντες και τα πάντα,

αν δεν ξεχάσεις κάθε ελπίδα για τους σωστούς λόγους,

αν δεν ξεπέσεις,

αν δεν περάσεις αυτά τα χρόνια,

τα δύσκολα,

τα δύσκολα!

που κάποιους τους διαλύουν

και κάποιους τους μεταμορφώνουν.

Αν δεν επιμείνεις χωρίς ουτε κι εσύ να ξέρεις γιατί,

αν δε γελάσεις με την παράλογη κολασή σου

ξανά και ξανά,

προτού ξαναβουτήξεις στη μέθη του φόβου σου,

αν δεν επιμείνεις οταν ολα δείχνουν επιμόνως μαύρα;

Παιζεται ενα τεράστιο παιχνίδι εις βάρος μας.

Τα βάθη του χάνονται στα δισεκατομμύρια χρόνια μυστήριας ύπαρξης

και αυτό που χρειαζόμαστε είναι Αρετή.

Ετσι που το 'εις βάρος σου' να γίνει το μοναδικό σου όφελος,

ο Όσιος Αντίπαλος

ο φίλεχθρος.

Να είσαι ζωντανός και υγιής και κοφτερός και ακμαίος 

και διαυγής και έτοιμος.

Καταλαβαίνεις τι σου λέω;

Να είσαι ζωντανός, όχι νεκροζώντανος.

Πολλοί δυσκολεύονται,

λίγοι αυτή τη δυσκολία τη χρησιμοποιούν ορθά.

Δηλαδή για τη μεγαλυνσή τους .

Να είσαι στους λίγους.

η μεγάλυνσή σου να είναι Πρωτόλεια

έτσι που βλέποντας σε,

ακούγοντάς σε,

νιώθωντας σε

να λέμε 

Ωρέ! Τι είν' τούτο το καλό που μας βρήκε; Τι ντούκι είναι πάλι αυτό;

Ψυχές

 Το σπινθήρισμα του κόσμου

απόψε με περιβάλλει.

Μοιράζομαι μαζί σου εκείνα που μπορώ

διασχίζοντας το χώρο και το χρόνο

και φτάνοντας σε εσένα.

Εσένα που σκέφτεσαι

εσένα που θέλεις.

Εσένα που πονάς, γιορτάζεις, γελάς,

κλαίς μόνη και φοβισμένη,

ξένος και τρομαγένος

εσένα

εσένα και μόνο

εσένα που με βρήκες να μιλώ και με αγκάλιασες,

να τραγουδώ και με χόρτασες

να σ'αγαπώ και με γιόρτασες

Εσένα τον εσένα τον αληθινό,

αυτόν που δόξασα

και τόσο φοβήθηκα

που αγαπώ

και γεύομαι

κι εξερευνώ.

Εσένα,

τον άλλον 

που σαν κι εμένα 

κοιτάς τον καθρέφτη 

και απο την άλλη με συναντάς.

Αποθέωσις

 Πλάς!

Κι έχεις ενα πλάσμα.

Εφοδιασμένο

Σκόπιμο.

Βλέπεις τους πεφταστέρες

μα κοίτα πιο κοντά σου.

Το πελέκι του ρυθμού

το Μυστήριο

κέντρο σου.

Απο πού πηγάζει η Πρόθεση

αυτού του Κόσμου;

Τα κύματα..

τα κύματα..

οι ψίθυροι

που φθάνουνε και σε ανατριχιάζουν...

Ηρτκ-8763

 Μία κατάσταση ατέρμονη, επαναληπτική

                            άκακη στην ανερυθρίαστη μηχανικότητά της.

Ένας πλανήτης βαρύς, απτός και συγκεκριμένος

                            κι ένα σχήμα γνωστό και οικείο

                            σαν την κουζίνα του σπιτιού σου.

Ο ήχος δεν είναι μονότονος

                   είναι ο αληθινός σου ήχος

                   απλός

                   περιοδικός

                   χωρίς εξάρσεις:

             Ο χαρακτήρας σου.

Αλλού είναι γδούπος, αλλού θρόισμα

σε άλλους τραγούδι, σε άλλους οδυρμός

Μα πάντα ο ίδιος

πάντα ανερυθρίαστα ως Φύση.