Η μέρα της μαρμίτας.

Εδιωξε τον έρωτα
για ένα πιάτο μπάμιες.
Το πάθος
τη λύσσα
την ειλικρίνια
ό,τι το όμορφο
το ενδιαφέρον
το τολμηρό
το μεγαλειώδες,
για να χει μπάμιες να τρώει.
Ούτε φέτα
ούτε ψωμί.
Σκέτες μπάμιες.
Πρωινό
δεκατιανό
μεσημεριανό
δείπνο
και πάλι απο την αρχή,
μόνο μπάμιες.
Καλά τα λόγια
και οι εκλογικεύσεις,
καλές οι εξηγήσεις
και οι αυτοαναλύσεις,
αλλά να φάμε και κάτι ρε παιδιά,
πεινάσαμε!
Ηρθε η ώρα
για ένα
λαχταριστό
ακαταμάχητο
λιχουδιαστό
ανεπανάληπτο
γκουρμέ!

Μπάμιες!
Γιαμ γιαμ!!