Όποτε σκεφτομαι αυτήν,την πιο ανόητη απο όλες τις ερωτικές ιστορίες, θέλω ταυτόχρονα να γελάσω,να ουρλιάξω, να βάλω τα κλάματα, να σε πλακώσω,να σε λατρέψω και να σε γλείψω απο πάνω μέχρι κάτω.

"Τι θα κάνω Θεέ μου?!Θεέ μου!?
Ωώωωω!!!!ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ!!???
Ωιμέ, με πιάνει ζάλη,
αλί και φεύ και τρισαλί!
Θα σκάσω αν δεν στο πω!
Αν δεν το κάνω, λοιπον στο λέω:
θα σκάσω-θα σκάσω-θα σκάσω!!
Ναι.
Σα λυπημένη μπουγελοφατσούλα.
Ναι.
Θα πιω ατελείωτο κρασί
και θα σέρνομαι στο σπίτι,
θα κουτουλάω στα έπιπλα
και όπου κουτουλάω
θα ξαναγυρνάω
και θα ξανακουτουλάω
για να πονάω τον κάθε πόνο δυό φορές!
Αχά!
Για να δούμε μετά,
θα σου αρέσει
που έτσι πεθαμένη που θα'μαι
απ'τα πολλά χτυπήματα
θα με θες
και δε θα μ'έχεις;
Εεεε;;;;
Να δούμε, τι θα κερδίσεις που κέρδισες!
Λοιπόν άλλαξα γνώμη.
Ό,τι κι αν σου κανα. Δε σου αξίζω κύριε!
Όοοοοχι κύριε!
Κάτσε εκεί και πέθανε μόνος σου
σα μαγκούφης!
Μαλάκα!

Εγώ θα κάτσω και θα γράψω απλά
ένα ποίημα
που φυσικά και δε θα αφορά εσένα,
αλλά αυτό το όμορφο και γαλήνιο πρωινό
που η φώτιση με χτύπησε κατακούτελα...
Και ίσως κάνω και μια αναφορά στα καινούργια μου τακούνια.
Θα πηγαίνει ας πούμε:

"Κατέβηκα χτες στην Ερμού
και πήρα κάτι κόκκινα τακούνια
για να γιορτάσω
τη μέρα υπ'αριθμ. 563.726 (σερί!)
που δε σε σκέφτηκα
γιατί είσαι το χειρότερο
απ'όλα τα γουρούνια!
Και πόσο θα σ'αρέσανε
τα τακουνάκια αυτά
αχου τι κρίμα!
'Αχου! τι κόσμος άδικος!
Αν μόνο δε μου ήσουν τόσο πολύ αδιάφορος!

Κι όποτε τύχει να περνάς απ'το μυαλό μου
εγώ θα γυρνάω το κεφάλι απο την άλλη
κι αν περνάς απ΄την άλλη
εγώ θα το ξαναγυρίζω απο την πρώτη
και ούτω καθεξής
μέχρι να μου ξεβιδωθεί το κεφάλι.
Χμφ!
Ακούς εκεί!
Εγώ εσένα;
Χά!
Χά-χά-χά!
Πο και τέ!
Ποτέ!