Ντρέηφους Λάνκαστερ.Αυτός είναι άντρας.Πιάνει το μούσμουλο και το στύβει.

Τουλάχιστον τώρα πια υπήρχε και λίγο ρομάντζο.

Ή μάλλον όχι λίγο.Πολύ.

Όλη τη μέρα ο ουρανός είχε ένα χρώμα μενεξεδί

που ευνοούσε ζουζουνιές

και βαθειά συναισθηματικές εξομολογήσεις.

Ακόμα,

οι ποιητές εμπνέονταν ακατάπαυστα

απο αυτό το δειλινό.

Βέβαια στα αρχηγεία της Κλώντια,

στο 46ο όροφο,

στο τμήμα αντιμετώπισης

υπερ-υπερέκτακτων αναγκών η κατάσταση δεν ήταν καθόλου,

μα καθόλου ρομαντική.

"ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΡΕ ΑΝΙΚΑΝΕ;;;;;

ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΠΗΓΕ;;;;

ΑΣΤΡΟ ΕΙΝΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΜΟΥΛΟ!!!"

Ούρλιαξε ο Στρατηγός Κέλεφ,

χτυπώντας τη γροθιά στο γραφείο του

και χύνοντας την πρωινή του μουσμουλάδα.

Με κανέλα και κίτρο.

"Εεε...δυστυχώς δεν ξέρουμε αρχηγέ...

Εδώ και 86 ώρες δεν τον βρίσκουμε πουθενά!"

Ο Ντρέηφους βέβαια είχε να κοιμηθεί 112 ώρες.

Αλλά αυτό ήταν το τελευταίο που τον απασχολούσε αυτή τη στιγμή.

Όπως και τον Κέλεφ.

Όπως και το Δήμαρχο Ραμίνιορρ.

Εμάς όμως μας απασχολεί λιγάκι.

Ε, λοιπόν μάθετε πως ο Ντρέηφους Λάνκαστερ

ήτο λαμπρότατος επιστήμων,

επικεφαλής όλων των επιστημονικών ομάδων του αρχηγείου.

Και ομορφόπαιδο.

Και πουτανιάρης.

Πολύ πουτανιάρης.

Το βράδυ πριν την εξαφάνιση είχε βγει με τρία φιλαράκια

για να απολαύσουν τσιν-μινχ

να γνωρίσουν κορίτσια

και να απογειωθούν στους ρυθμούς του Καράφολ-Ντέμον

του πιο κίνκυ ντιτζέυ (ντιτζέφ προφέρεται) της πόλης.

Κατά το χάραμα λοιπόν, 

κι ενω σε τρεις ώρες έπρεπε να βρίσκεται στο γραφείο,

εκείνος βρισκόταν με ένα πλάσμα υπέροχο 

στο λόφο του ξεμοναχιάσματος και σαλιάριζε.

"Σε λίγο θα δεις τον Αστρομέδοντα.Είναι ο μεγαλύτερος απο τους τρεις

και σήμερα θα ανατείλει στις 46 μοίρες, να ακριβώς εκεί!Σεεε..."

Μέγας θεατρίνος..Είχε τις γνώσεις και τον τρόπο.

Και τα χρησιμοποιούσε παντα!Μα παντα η αλεπού!

"...36 δευτερόλεπτα!"

Και τσουπ!Να σου ο Αστρομέδων, υπέρλαμπρος κι επιβλητικός..

"Ούου!Ντρέηφους!Είσαι τόσο καλός!Σμάτς!"

"Χέχεχε, απλά αυτή είναι η δουλειά μου!

Τώρα ετοιμάσου για τον Καντάριον,

το στολίδι του ουρανού μας, με τα δύο κάθετα και τα έξι οριζόντια δαχτυλίδια.

Να,  θα εμφανιστεί πίσω απο το μουσμουλόδασος της Ελπίδας σεεε...
51 δεύτερα ακριβώς!

Και δως μου δύο φιλιά προκαταβολικά,

γιατί σχεδόν ταυτόχρονα θα ανατείλει και η Μελίνα,

που λένε πως, όταν ο Θεός την έπλασε 

είπε πως αυτό είναι το πιο όμορφο δημιουργημά του

και της χάρισε ένα δάκρυ του

για την άσβεστη χαρά που θα μας έδινε η ομορφιά της.

Εξ ου και η κηλίδα που κινείται κατα μήκος του ισημερινού της."

(Σου λέω, είχε τον τρόπο του ο σάχλας)

Όσο για τα φιλάκια, πάλι καλά που τα πήρε προκαταβολικά.

Γιατί σε 53 δεύτερα ακριβώς

όταν η Μελίνα και η κηλίδα της

αμφισβήτησαν για πρώτη φορά την παντογνωσία του,

ήξερε οτι κάτι δεν παει καθόλου

μα πόσο όμως καθόλου καλά....