Αγριόχοιρος

Ο αγριόχοιρος τρέχει
τρέχει
τρέχει,
κάπρος
με χαυλιόδοντες
και είναι θυμωμένος
θυμωμένος
δε θα συγχωρεσει
είναι νύχτα
ο αφρός μπαινοβγαίνει στο στόμα του
τρέχει
καλπάζει
δε σταματάει
ξωπίσω ένα ολόκληρο χωριό
με ντουφέκια
ζεστά χνώτα στον παγωμένο αέρα
φακοί
φωνές
μπροστά του βλέπει τα δόκανα
θυμώνει κι άλλο
τα αποφεύγει και τρέχει
τρέχει
τρέχει να σωθεί
μακριά
μακριά
μακριά!
Μακριά απο τα γουρούνια!
Τρέχει
τρέχει
τρέχει-τρέχει-τρέχει-τρέχει-τρέχειιιιιιιιι
Γούςςς!!!
Πέφτει με όλη του τη μανία στη "λίμνη":
Κρύα κρυστάλλινα νερά.
Κολυμπάει με φρενίτιδα,
πίνει νερό,
πνίγεται,
χτυπιέται και τινάζεται τρομαγμένος,
κολυμπάει,
κολυμπάει,
όσο πιο γρήγορα,
όσο πιο μακριά γίνεται,
μέχρι που οι φωνές χάνονται,
η οχλαβοή σβήνει τελείως
και το ένστικτό του του λέει
πως πάει, πέρασε πια,ήρθε η ώρα.
Τότε ηρεμεί.
Κρύα,
γαλήνια νερά και συνεχίζει να αρμενίζει,
νερά που καθρεφτίζουνε τόσα πολλά αστέρια,
τόσα αμέτρητα δισεκατομμύρια άστρα,
έτσι που
αστέρια πάνω
αστέρια κάτω
συνειδητοποιεί πως είναι αγκαλιασμένος απο ένα γαλαξία
και κολυμπάει,
μα πια κολυμπάει στον ουρανό,
είναι κι αυτός ένας αστερισμός,
αυτός του αγριόχοιρου,
αυτός  της λευτεριάς!