Είναι ενα ήσυχο
κίτρινο βράδυ
κουρασμένα αηδόνια
στα χείλη μου σκύβουν
πως φτάσαμε εδώ;
με ρωτούν τρομαγμένα
πως φτάσαμε εδώ;
τα ρωτώ λυπημένα.
Και με τα ράμφη
μου δίνουν φιλιά
με τα φτερά
μου χαιδεύουν το δέρμα
απο τα χέρια
απ'τα μαλλιά
με σηκώνουν
πετάμε
πάνω απ'την πόλη
σιωπηλά
προς τα εκεί
κι έγινα αηδόνι
που σκύβει στα χείλη
ρωτά τρομαγμένα
πως φτάσαμε εδώ;
πως φτάσαμε εδώ;
το ρωτάς λυπημένα.
Γλυκιά πνοή
το χάδι
που σβήνει
όλες τις λέξεις
κι απο παντού
Στην ήσυχη λήθη
φτεροκοπάνε
τρυφερά
κουρασμένα
και κίτρινα
αηδόνια.
